Octopus

Hij beweegt snel en gracieus langs de kade muur, vlak onder de waterspiegel. In elke plek schaduw of inkeping zoekt hij dekking - een volleerd indiaan zou hem dat niet verbeteren. Af en toe zit hij even stil en kun je de tentakels zien. 

Vandaag in de vroegte lagen we windstil voor anker. Maar plotseling steekt er een wind op en gaat het flink waaien.  - Hoog tjjd om de ankerplek te verlaten.

De zuid-kade van Ermioni blijkt goed beschut te zijn tegen de wind uit het noorden. We leggen aan op een gezellige plek met ruimte voor veel jachten.

Om electra te verkrijgen moet ik even naar het havenkantoor. Iemand is zo lief het voor mij uit te leggen - maar ik begrijp dat verkeerd - en loop daarom het hele stadje heen en weer om het te vinden. Dat blijkt eigenlijk wel een leuke vergissing - zo krijg ik alle mooie hoekjes van het stadje te zien. Uiteindelijk kan de dame van de Kustwacht mij uitleggen waar ik heen moet: het gemeentehuis - bovenop de hoeveel. You can't miss it, voegt ze er aan toe. Daar kan ik om lachen, want de eerste keer heb ik het wel degelijk gemist - op ongeveer 100 meter blijkt later als voor de deur sta. 

Als ik de goede kamer gevonden heb waar de havenzaken worden geadministreerd tref ik daar twee mannen en twee vrouwen aan die genieten van de airconditioning die hier flink aan staat. Enige administratieve activiteit is momenteel niet te bespeuren. Even denk ik dat ze in een middag-meditatie verdiept zijn, maar dan spreekt een jonge dame die Helena blijkt te heten mij aan. Zij stelt de gebruikelijke vragen over ons schip en het verblijf, en ik geef dezelfde antwoorden als altijd.

Als we op het punt van afrekenen zijn gekomen, blijkt de pinautomaat van slag. Deze financiële handeling moet ik met een andere, wat oudere dame afhandelen, en zij zit nu met haar handen in het haar over wat te doen.

De tijd om te wachten bevalt me uitstekend, het is hier aangenaam koel vergeleken met de brandende zon buiten. Laat maar lekker duren. Ik knoop een gesprek aan met Helena en laat haar onze website zien - die ze met stijgend enthousiasme bekijkt. In Pylos, aan de zuidwestkant van de Peloponnesos was ze nog nooit geweest, dus de markante rots van die plek herkend ze niet, maar mooi vindt ze hem wel.

Als er na tien minuten wachten - de pinautomaat nog niet tot inkeer gekomen is, pakt de financiële dame de telefoon, en twee minuten later komt er nog een dame met een meewarige blik op haar gezicht - fluks weet deze nieuwkomer de probleem te herstellen, en er verschijnt een grote opluchting op het gezicht - en mag ik 26 euro pinnen - 10 voor een kaart die ons electra zal geven en de rest voor liggeld.

Al die tijd hebben de twee mannen in de ruimte nog niets productiefs gedaan - af en toe geven ze wat commentaar op wat er zoal gebeurt in deze kamer, een beetje zoals Statler en Waldorf, de twee mannetjes uit de Muppetshow, 

Als ik weer buiten kom loop ik langs het water terug naar ons schip.

De dames hebben zich inmiddels uitgedost om te gaan passagieren.

Dan komt er een tweemaster uit de duurdere klasse de haven binnen.

En daar kun je prima langs op de surfplank.

In de avond gaat de zon onder en is het haventje aan de andere kant van het stadje ook erg sfeervol.

Het is een mooie dag geweest.