We laten de extravaganza van zeer grote en dure jachten bij Spetsai achter ons en varen een paar mijl verder naar Porto Kheli. Dan merken we dat we op de snelweg zitten - veel schepen gaan hier op volle kracht voorbij. Het lijkt alsof je hier geen moment mag verliezen - maar of je daar een relaxt vakantie gevoel van krijgt lijkt mij twijfelachtig.
Dit is een natuurlijke haven met een grote zeer goed beschutte baai, en nog een handvol kleinere baaien voor wie graag met meer privacy ankert.
We gaan in de noord-oost hoek voor anker in 5 meter water. Om ons heen liggen een stuk of 50 schepen, meest zeiljachten. Maar er is zoveel ruimte dat onze naaste buren 100 meter weg zijn. Er is ook een gezonken tweemaster schoener met grote boegspriet - wat zonde dat dit schip onder water ligt. Het steekt nog wel boven water uit, want het water ter plaatse is maar 3 meter diep.
We liggen heerlijk rustig en genieten van het diner. De “spinazie” smaakt inderdaad ongeveer naar spinazie, en combineert goed met aardappelen.
Dan wordt het donker en gaan één-voor-één de ankerlichten branden in de mast-toppen van de voor anker liggende schepen.
Daaraan kun je zien welke schepen nu zijn bewoond - en welke hier waarschijnlijk semi-permanent liggen.
De prachtige ankerbaai bij Portokheli heeft wel een nadeel - over het water loeit de muziek van een nachtclub - dat wil zeggen alleen de bas-partij en het slagwerk, de hogere stemmen dragen niet zo ver. Dus pakken we de oordoppen.
Reactie plaatsen
Reacties