We liggen in de haven van het stadje Zakinthos op het eiland Zakinthos. Naast ons liggen een stuk of 15 zeiljachten. Verder zijn er passagiersschepen die in het hoogseizoen excursies met toeristen doen - momenteel wordt aan deze schepen nog onderhoud gedaan.
Een echtpaar uit Oostenrijk, Bernhard en Carola, die we al eerder ontmoetten in Aktio, komen net als wij op vrijdag aan in deze haven. We gaan in de avond bij ze op bezoek en delen onze ervaringen op zee, aan land en met Griekenland. Zij gaan de volgende dag verder in de richting van Korinthe.
De volgende dag, zaterdag, is het drukkend heet - dik 30 graden Celsius en bijna geen wind.
Het stadje Zakinthos heeft een groot plein waar het op het heetst van de dag erg rustig is, maar tegen zonsondergang is het hier erg druk met Griekse jongeren. Groepjes van vriendinnen lopen hier rondjes - bepaalde gezichten kwamen we zes keer tegen in een uur tijd.
Naast ons in de haven wappert de Belgische vlag - uit de tongval blijkt direct dat het om Vlamingen gaat - ze zeilen al heel wat jaren samen tijdens de zomermaanden in een schitterend jacht waar ze met recht fier op zijn. We maken een praatje, hebben veel aanknopingspunten en hebben het twee dagen heel gezellig met elkaar - regelmatig gaan we samen met Marc en Corine wat drinken of eten.
Dan is er nog een Duitser die een motorboot heeft gekocht in Italië en deze wil overvaren naar een vakantiehuis in het noord oosten van Griekenland - een lange tocht waarbij je onderweg geen motorpech moet krijgen. Hij wil graag zijn watertank bijvullen maar de slang is te kort - de havenmeester komt bij mij langs om onze slang te lenen, samengekoppeld is hij lang genoeg. Zo is er aan de kade veel Europese samenwerking ontstaan.
Even is er consternatie in de haven - een plons. Is er iemand overboord gevallen? Het blijkt iemand die zijn zonnebril-op-sterkte in het water had laten vallen. Hij is in het water gesprongen en heeft de bril kunnen redden - omdat het zo warm is is hij ook nog wel blij met de verkoelende duik.
Over de havenkade lopen in de avond veel mensen - voor een ommetje of om piekfijn uitgedost te flaneren. Ook rijden er veel auto’s langs met soms akelig hoge snelheid en veel motorlawaai - kennelijk hebben die een hoog toerental nodig om op iemand indruk te maken.
In het stadje Zakinthos is de grootste winkelstraat gewijd aan toerisme - veel souvenirs, strand-kledij, jurkjes voor zwoele avonden en zonnebrillen kunt u hier bekomen. Erg veel toeristen zijn er nog niet, maar het neemt wel toe. Er is al een vliegtuig uit Nederland geland, en zo hoor je her en der de Nederlandse taal klinken.
Als Marttje twee tieners in een winkel Nederlands hoort spreken, stapt ze erop af en maakt even kennis. Het blijken twee vriendinnen van zeventien jaar uit de provincie Drenthe die een weekje samen op vakantie zijn - de eerste keer zonder ouder - een hele belevenis. Marttje vertelt kort over onze zeilreis, en dat we een dochter hebben die een jaartje jonger is, als ze zin hebben mogen ze wel naar de haven komen voor een praatje.
Later op de dag komen ze bij ons - Carly and Loïs, en het klikt goed tussen hen en onze twee oudste kinderen.
Zo ontstaat het idee om zondag wat samen te gaan doen. De Drentse meiden moeten wel even met het thuisfront bellen om toestemming - want je gaat in een vreemd land niet zo maar met iemand mee - veel te gevaarlijk. Maar onze website geeft kennelijk een vertrouwenwekkende indruk van ons - want na bestudering hiervan geven de ouders toestemming voor een uitje met ons.
We besluiten een tochtje met de rubberboot te maken - en eigenlijk heeft onze Vlaamse buurman daar ook wel zin in - zodat we 8 mensen kunnen verdelen over twee rubberboten.
Maar hoe verdeel je de passagiers? Wil je een ruige Vlaamse zee-safari met 30 paarde-krachten, of rustig met 6 pk in de Minimagenta. Sjouke Lute en Laurens Hendrik hoeven daar niet lang over na te denken, ze gaan met onze Vlaamse buurman mee - 3 personen met 30 pk.
Dus gaan alle dames met de Minimagenta - met 5 personen en 6 pk - degene met het vaarbewijs mag / moet de aanhangmotor bedienen.
Het zal u niet verbazen dat de Minimagenta qua snelheid zich niet kan meten - zoals Eddy Merckx demarreren kon, zo ook gaat onze buurman met vol gas weg - tot groot plezier van Sjouke Lute en Laurens Hendrik die zich de schippers van de Kameleon wanen en luidkeels de soundtrack van deze speelfilm mee zingen: Ik voel de wind in mijn haren!
Na een half uurtje varen komen we bij een leuke plek waar je prima zwemmen kunt - een mooie zandbaai met een klein haventje. Er is ook een strandpaviljoen waar je wat te drinken kunt kopen.
En zo beleven we aan aantal leuke uren met zwemmen en bijkomen in de schaduw met een koel drankje.
Op de terugweg wil iedereen wil met de rappe 30 pk boot - en zo gaan Marttje en Edwin met zijn tweeën met de Minimagenta. Nu keren de kansen - de Minimagenta met drie personen minder is een stuk sneller - bijna even snel als de 30 pk met 6 personen - maar uiteindelijk moeten we toch het onderspit delven.
Marttje krijgt nog een natte verrassing wanneer de hekgolf van de andere boot haar rug nat-spat, die had ze niet zien aankomen. Edwin zag hem wel aankomen en had de fotocamera klaar om dit tafereel vast te leggen.
Na deze mooie dag worden telefoon nummers uitgewisseld over en weer - voor later.
Als mooie afsluiting gaan Maaike Grytsje en Sjouke Luke dineren bij Carly en Loïs "thuis". Tagliatelle met boontjes voor twee personen worden met zijn vieren gedeeld. In de supermarkt halen ze nog een ijsje.
Edwin en Marttje gaan met Corine en Marc in de stad dineren, in een sfeervol restaurant, Yard of Taste. Al het eten is hier van organische teelt en smaakt voortreffelijk.
Een mooie avond met een goed gesprek met hele lieve mensen.
Reactie plaatsen
Reacties