Lange tocht naar Griekenland - 27 - We zijn aangekomen!

Dus dat formulier heb ik ingevuld zodat we 3 juli konden aankomen in Patras. Gisteren heb ik gebeld met de havenpolitie van Patras en de kustwacht van Griekenland en ze wilden wel helpen, maar konden niet - de regels waren te onduidelijk.

Dus maar weer eens gebeld met onze man in Zakinthos. Hij zei: kom dan maar hierheen, dan regelen we het hier.

Om mij op te monteren voegde hij er aan toe - if we go to jail, we will go together.

Vandaag vertrokken we uit onze ankerplek bij Oxia voor de laatste 40 mijl naar Zakinthos. Er was geen wind, dus hebben we alles met de motor moeten doen - en we wilden voor het aanbreken van het weekend aankomen - dus moesten lekker doorvaren.

Onderweg kwam een zwaluw naar onze boot vliegen - hij streek neer en verzorgde zijn veren. Ook bekijkt hij die merkwaardige boom van glimmend aluminium die we op onze boot hebben. Daarna vloog hij vele rondjes om ons schip, en streek een paar keer weer neer. Net alsof de zwaluw ons wilde zeggen:  jullie zijn zo vrij als vogels, maar je moet wel zelf opstijgen.

Een uur voor aankomst voeren we het laatste telefonische overleg met onze man in Zakinthos.

Op 3 juli 2020 om 14:20 Griekse tijd varen we de haven van Zakinthos binnen. We moeten onze eerste med-mooring doen. Dat wil zeggen achteruit varen, je eigen anker laten vallen, dan nog een stuk achteruit doorvaren en precies goed bij de kade komen. Dan de achterlijnen vast maken, en het anker zo strak inhalen dat je goed ligt. Dit hadden we nog niet eerder gedaan - voor een eerste poging ging het vrij redelijk. We liggen wat scheef, maar daar kraait geen haan naar, want naast ons kan niemand aanleggen (in verband met diagonale lijnen naar een groot schip).

Dan nemen we de papieren door met onze agent uit Zakinthos. Paspoorten, Griekse belasting plus betalingsbewijs, verzekering van het schip, en de allesbepalende crew list (een document waar de namen van de mensen aan boord op staan met paspoort nummers ). Dat laatste document moet in de eerste haven van aankomst door de politie worden afgestempeld. En dat document hadden we niet.

Maar we hebben het nu wel!

Om het te krijgen moesten we een manier gebruiken die Odysseus heeft toegepast - je vertelt de waarheid, maar wel zodanig dat het verhaal goed overkomt en in de smaak valt bij de tegenpartij. Bepaalde details laat je weg - en als daar niet naar gevraagd wordt is er geen probleem.

Onze man ging naar de haven politie met een getekende volmacht om namens ons aan de formaliteiten te voldoen. 

Dan moeten we wachten - en ons beschikbaar houden. Komt er een politie auto met zwaailichten naar de kade? 

In spanning wachten we af - bijna twee uur.

Dan staat onze man uit Zakinthos weer op de kade en komt met begrafenisgezicht aan boord - wat betekent dat nu weer?

De crew list is nog niet door de politie gestempeld - de politie wil één en ander verifiëren. We moeten in ganzenpas naar het politiekantoor, aan de andere kant van de haven.

Dus we sluiten het schip af, maken de rubberboot op slot en gaan met zijn vijven in de hete zon over de kade naar de afgesproken plek. Als we 5 minuten onderweg zijn krijg ik telefoon - de afspraak is veranderd - de politie komt naar ons toe - direct weer terug naar de boot. Over het hoe en waarom tasten we in het duister - zal de boot worden doorzocht?

Onze man uit Zakinthos slaagt er in 45 seconden voor de politie auto op de kade te zijn en fluistert mij nog een paar laatste instructies in het oor over wat wel en niet te zeggen.

Dan komt de politieman - hij is alleen - en stapt met een glimlach uit de haven. Ik heb inmiddels een mondkapje voor en loop over de loopplank naar hem toe. Hij reikt mij zijn hand - aarzelend neem ik hem aan. Ik heb geen corona - en als je mijn hand aanneemt vertel je mij dat jij ook geen corona hebt - lijkt dit gebaar te willen uitdrukken. Hij test ons of we wel gezond zijn.

Dan wil hij de bemanningsleden zien en vergelijkt de foto's in de paspoorten met de personen aan boord. Dan wil hij de naam van de boot zien, daarvoor lopen we een paar meter langs de kade, omdat de naam bij ons schip op de boeg staat, ook dat is conform de ingeleverde documentatie.

Politieman: You come from Preveza?

Yes, antwoord ik.

You should have stamped the crew list there, you know?

Ik geef een non-verbaal antwoord, iets met de schouders ophalen en een "oh-ja-stom-vergeten" blik in de ogen.

Dat blijkt genoeg. We krijgen de gestempelde crew list. Onze man op Zakinthos praat nog iets op luchtige toon met de politieman. Dan zwaait de functionaris van het Griekse gezag en rijdt weg.

Onze man uit Zakinthos komt weer aan boord met een brede glimlach. Wat heb je nu uiteindelijk allemaal tegen de politieman gezegd wil hij weten.

1. Hello my name is Raimo Poorte

2. Bleu Magenta

3. Yes

Soms is de beste manier van communiceren om zo weinig mogelijk los te laten.  

Our man in Havana?  

Nee, wij hebben liever onze man op Zakinthos! We geven hem een hele dikke beloning voor zijn goede diensten.

We voelden ons eerst vogelvrij - nu voelen we ons zo vrij als een vogel!