Lange tocht naar Griekenland - 25 - Rondom Levkas naar Sivota

Laurens Hendrik en Edwin blijven achter in de rubberboot en gaan wat spelevaren. Er zitten op deze plek vaak schildpadden, vlak bij de kade waar de vissersboten liggen.

De meeste kans maak je als je roeit - dat maakt geen storend lawaai. Ook vandaag is dat het geval - we zien een aantal keer de kop van een schildpad boven water komen. Eén keer zien we hem zelfs een meter naast ons boot - hij zwemt op een meter of twee diep onder onze boot door.

Met alle bootschappen varen we weer over naar de Bleu Magenta en varen door het vaarwater de ionische zee op. Vandaag zeilen we langs de westkust van het eiland Levkas naar een haven aan de zuidkant.

Zodra we op zee zijn in voldoende diep water is er taart - we vieren de school prestaties van de drie kinderen met heerlijk vers gebak. Over naar de volgende klas! 

Zijn we met zes personen? Nee - er is een bonus gebakje omdat het er zo lekker uitzag. 

De wind is ongeveer 7 knopen en we moeten een stuk laveren. Soms halen we 5.5 knopen, soms maar 3.5 knopen. Halverwege het eiland wordt de wind minder en moet de motor bij - ook omdat de accu’s weer moeten worden opgeladen.

De westkant van Levkas is zeer steil. Overal zie je een wit-gelige helling die regelmatig moet zijn ingestort - aardverschuivingen hebben het eiland deze vorm gegeven. Er zijn dan ook nauwelijks huizen of dorpen aan deze kant. Er is wel een heel lang en mooi strand, maar geen manier om er vanaf het eiland te komen - daarvoor zou een weg met veel haarspeldbochten nodig zijn op een berg die regelmatig door aardverschuivingen wordt bedreigd - en dat is hier begrijpelijkerwijs niet gedaan.

Het hoogste punt van Levkas is ongeveer 1200 meter hoog. 

Aan stuurboord zien we nog een klein eilandje met een gat erin. 

De zuidwestkaap van Levkas is een berg die naar zee toe steeds lager wordt. Op het uiteinde staat een vuurtoren.

Als we deze kaap ronden zien we ten zuiden van ons Kefalinia en Ithaca, twee eilanden waar we een dikke week geleden langs gezeild hebben op weg naar Aktio. Nu kunnen we heerlijk rustig voor de wind zeilen.

We volgen nu de grillige zuidkant van Levkas op weg naar Sivota. Ik Aktio sprak ik met een Nederlander, Remco, die hier ook een jacht heeft en het gebied goed kent. Hij vertelde me dat Sivota een grappige haven is - elke Taverna heeft hier een eigen drijvende steiger of stuk kade waar je gratis mag aanleggen, met gebruik van water en stroom. Maar dan moet je wel met je hele crew dineren in de Taverna en/of inkopen doen bij de bijbehorende supermarkt. Een leuk systeem - zo blijkt. Als we de goed beschutte baai van Sivota invaren zien we een aantal steigers aan bakboord. Op elke steiger staat iemand te zwaaien om ons als klant te winnen - net alsof je in Brussel door de Beenhouwerstraat loopt langs alle visrestaurants.

We kiezen voor Delphinia, omdat het water hier diep genoeg is (bij de anderen is het aan de krappe kant), en omdat het hier lekker rustig is, wat we wel zo prettig vinden.

Er komen 4 man op de drijvende steiger om ons te helpen met aanleggen. We moeten eerst nog even onze rubberboot verhalen, langszij aan bakboord, zodat we met ons hek naar de steiger kunnen. We zijn helemaal voorbereidt op onze eerste Med-mooring (met eigen anker uitgooien bij de boeg), maar dat blijkt niet nodig - er zijn ankerlijnen permanent aangebracht op een grote blok steen waar we onze boeg aan vastmaken.

Dan komt Edwin op de steiger en wordt ons hoffelijk medegedeeld dat de steiger gratis is en of we zo vriendelijk willen zijn in het restaurant te eten.

In de hele haven liggen naar schatting ongeveer twintig zeiljachten, waaronder een stuk of acht catamarans. Er zijn een stuk of acht taverna’s, dus druk is het nog niet.

Taverna Delphina, waar wij bij liggen, is zelfs vandaag pas voor het eerst open. Ze zijn dus erg blij met onze komst.

We kunnen er de was doen - er hebben immers water en stroom.

Dan gaan we op het achterdek douchen. Dat kan deze keer met veel water omdat we de tank zo weer kunnen bijvullen. Ook zet Marttje direct een wasmachine aan met onze zonnekleding die geheel bezweet is.

Edwin heeft de link naar een website gekregen waar je op kunt registreren als bezoeker van Griekenland die met auto, of boot naar het land komt. Je laat hier je naam, paspoort, leeftijd, telefoon nummer en e-mail achter en mag dan 48 uur later arriveren. Het is een maatregel die in de geleidelijke opheffing van de Corona regels is bedacht. Edwin registreert de Bleu Magenta als een Ferry - dat is waarschijnlijk niet de bedoeling - maar een andere optie is er niet.

Het diner is smakelijk - wel moeten we er een flinke tijd op wachten om onduidelijke redenen. Er zijn vanavond 7 gasten - waardoor de crew van de Bleu Magenta vandaag 71% van de klandizie voor haar rekening neemt. 

We kijken nog in een souvenirs winkel en kopen er wat. De dochter van een jaar of 10 oud helpt haar moeder in de winkel. Met blije bruine ogen pakt ze een papieren tas - die is te klein - zegt mama. Dan pakt ze een grote - die is te groot. Mama weet dat er ook nog een tussenmaat is die ze zelf dan maar pakt.

Edwin gaat met pinpas afrekenen - maar ziet tot zijn schrik dat de nummers op het toetsenbord niet de voor mij normale volgorde 1 2 3, 4 5 6, 7 8 9 hebben, maar een ander patroon. Ik heb mijn pincode als een bepaalde vorm op het normale toetsen bord aangeleerd, en niet als een 4 cijferige combinatie. Ik moet dus even puzzelen wat de cijfercode van min PIN ook al weer is. De eerste keer gaat het fout, maar de tweede keer klopt het gelukkig wel.

De winkeldame is erg blij met de klandizie - ze hebben door de corona situatie een moeilijk seizoen. Als we wat later nog in het heerlijke donker langs de kade flaneren, rijdt de echtgenoot van de winkeldame langs 

Dan gaan we heerlijk slapen - het koelt zelfs af tot 23 graden - zo koel hebben we in weken niet geslapen.

Donderdag 2 juli.

De ochtend zijn we nog in Sivota om een aantal keer de wasmachine te laten draaien. 

In de tijd dat we de was moeten laten drogen gaan we naar een bakkerij / tevens koffiebar.  

Hier zien we dat zwaluwen onder het dak van de veranda een nest hebben gemaakt. Ee van de zwaluwen is aan het broeden (zelfs bij 30 graden in de schaduw schijnt dat nog nodig te zijn).

De andere zwaluw-ouder zit bovenop de televisie.

Het is een erg sfeervolle plek - met inspirerende teksten waar wij ons helemaal in kunnen vinden.