Zondag 21 juni 2020.
Zondag is een zeer lome dag - na uitslapen en brunch gaan we over op een siësta. De wind fluit om het schip, maar we liggen goed en veilig. Als de wind hinderlijk luid wordt gaan we het land op. Er is hier een grote zaal met tafeltjes met goede WIFI, en dat is een trekpleister van de eerste orde voor de crew van de Bleu Magenta. E-mail, electronisch huiswerk, blogs op de website zetten, of youtube films bekijken, alles kan hier gedaan worden.
We eten in een restaurant in de haven hiernaast - we zijn de enige klanten - alle andere tafels om ons heen zijn leeg. De ober komt met handschoenen en een transparant scherm voor zijn gehele hoofd - ze zijn hier goed op de Corona situatie ingespeeld.
Maandag 22.
Vandaag staat in het teken van huiswerk en afronden van werkzaamheden voor school.
De haven waar we zijn is een groot terrein voor winter-opslag van schepen. In het water zijn hier alleen twee betonnen pieren van een meter of dertig lengte. Tussen deze twee pieren is er een scheve betonnen vloer van straatniveau naar 3 meter onder water. Over deze helling worden de schepen het water in gelaten, of eruit gehaald, met een speciale wagen en tractor. Dat gaat verbazingwekkend snel en efficiënt.
Deze haven heeft ongeveer 500 schepen in “droge opslag”, dat wil zeggen dat de schepen op het land staan in een metalen frame. Dat is storm-zeker, en boot eigenaren kunnen naar hartelust klussen op het schip, anti-fouling aanbrengen, schilderen of poetsen. De meeste schepen hier liggen van het eind van de zomervakantie bijna een jaar lang op het droge tot het begin van de nieuwe zomervakantie. Sommige schepen liggen hier al jaren op de kant zonder weer in het water te komen. Ook zijn er veel schepen te koop.
Wie zich wil oriënteren op nieuwe schepen kan naar de Botenbeurs in Düsseldorf gaan, de grootste beurs in Europa, elk jaar in januari. Maar je kunt ook naar Aktio gaan (of de andere opslagplaatsen hiernaast) en hier langs deze havens gaan waar zowat elk boottype van de afgelopen 30 jaar te zien is. In totaal liggen hier op een gebied van 50 voetbalvelden, naar schatting, ongeveer 1500 boten, waarvan 90% zeiljacht is.
Aan het eind van de middag is er plotseling beroering en consternatie op de steiger. Er springen visjes van een centimeter of 10 op de kade - wel twintig stuks. Wat is hier aan de hand?
Er is een grote roofvis die op deze visjes jaagt, en in hun haast om te ontsnappen zijn de vissen naar het oppervlak gezwommen en springen voor hun leven - maar zijn daarbij op de pier gekomen. Een Griek die hier ook met zijn schip ligt, profiteert pijl-snel van dit buitenkansje. Met een teiltje rent hij langs de pier en raapt de vissen op voor ze weer het water in kunnen spartelen. Hij heeft een gemakkelijk maaltje vis bemachtigd.
De vissen hebben het toch al lastig hier - vanaf boven jagen een paar Sternen (een klein soort meeuw) op visjes. En elke dag schijnen hier in de vroege ochtenduren dolfijnen langs te komen voor hun ontbijt - we hebben ze overigens nog niet gezien.
Dinsdag 23.
Vandaag nog meer huiswerk, administratieve taken, navigeren naar mogelijke volgende havens, en uitzoeken wat het kost om een schip een winter in Griekenland op te slaan.
We praten met een Italiaans echtpaar dat met twee zoontjes gaat varen. Ze hebben vandaag het schip hier in het water gelaten en mogen wel zeilen en havens aandoen - wij moeten wachten tot 30 juni. We helpen ze om goed weg te komen uit Aktio.
Ook worden er weer voor ons boodschappen gedaan in de supermarkt aan de overkant. Heerlijk - we hebben weer verse fruit en verse groenten.
Woensdag 24.
De aanhangmotor is klaar. Hij wordt keurig naar onze rubberboot gebracht en gemonteerd zodat we kunnen proefdraaien. Perfect gerepareerd.
Het probleem was de veer in het mechanisme van het startkoord. Deze veer zorgt ervoor dat het startkoord weer oprolt als je eraan getrokken hebt. Maar bij mijn provisorische reparatie in de baai bij Ithaca kon ik de veer niet strak genoeg oprollen.
Later heb ik op youtube gezien hoe je het moet doen. Je maakt van twee tie-wraps een cirkel van de juiste maat (waar de veer in opgerolde toestand precies inpast). Dan neem je een plank met een spijker en legt de tie-wrap-cirkel over de spijker heen. Je legt de springveer losjes opgerold op de plank. Dan neem je een accuboor en klemt het binnenste uiteinde van de veer in de accuboor. Dan draai je zeer voorzichtig met de boor de veer op. Daarbij wordt hij steeds kleiner. Als hij klein genoeg is, doe je de cirkel van de tie-wraps om de spijker en de veer heen. Dan kan de veer geen kant meer op en zit hij strak opgerold. Dan is het nog een kwestie van heel voorzichtig de veer verplaatsen (gevangen in de tie-wrap-cirkel) naar het huis waar de veer moet zitten. Daar binnen-in kan de tie-wrap eraf en klaar is kees.
Als je weet hoe het moet is het vrij eenvoudig - maar als je zelf gaat proberen een springveer op te draaien die tegenspartelt levert dat bloedende vingers en veel frustratie op. Blij dat de aanhangmotor-man het dit keer gedaan heeft.
We testen de motor uit door een stukje in de baai te varen. Sjouke Lute en Laurens Hendrik mogen mee.
Dan gaat Edwin de reparaties en het liggeld betalen. Of we nog tot zaterdagochtend mogen blijven liggen, omdat Maaike Grytsje vrijdag nog een online toets heeft die met WIFI in de recreatie zaal gedaan kan worden.
Dat vinden ze bij de haven uitstekend - wij zijn blij - zaterdag is het 27 juni, dan is het nog maar drie dagen tot 30 juni waarop alles weer mag - zo hopen wij.
Donderdag 25.
De resterende dagen gebruiken we voor roeien, benzine tanken, water tanken. Ook raken we diverse keren aan de praat met eigenaren en crew van schepen die hier te water worden gelaten - Zweden, Oostenrijkers, Italiaanse Amerikanen, Italianen enzovoort. Iedereen wil graag varen en dus zijn er gedeelde interessen.
Maaike Grytsje legt de laatste hand aan een schilderij wat ze voor school maakt.
De hele dag door worden boten in het water gelaten of er weer uit getakeld. We hebben gesprekken met een aantal scheep eigenaren. Een relaxte en rustige dag.
In de verte zien we nog hoe een enorme onweerswolk zich ontwikkelt - maar deze trekt naar het oosten weg voor hij actief wordt.
Vrijdag 26.
Vandaag heeft Maaike Grytsje nog een mondelinge toets spreekvaardigheid Spaans. Ook legt ze de laatste hand aan een kunstwerk wat ze gemaakt heeft voor KVB (Kunstvak Beeldende Vorming).
We hebben Bernhard en Carola hele aardige gepensioneerde Oostenrijkers naast ons liggen. Hun schip is gisteren in het water getakeld, maar heeft een mankement aan de schroef dus het gaat er weer uit. In de tijd die ze moeten wachten terwijl het schip op de kant gerepareerd worden nodigen we ze uit voor koffie. Een gezellig gesprek. Ze zeilen nu 3 jaar in dit gebied in Griekenland en hebben goede tips voor ons. We helpen elkaar ook met elektra (hun snoer is te kort, en ze kunnen bij ons inpluggen) en water (onze slang is te kort, ze kunnen de onze verlengen). Bernhard en Carola blijken net met pensioen en vast van plan veel te gaan varen met hun mooie schip dat Bernhard al zeer veel jaren zeilt. Nu heeft hij er eindelijk veel tijd voor en kunnen ze Griekenland op hun gemak beter leren kennen.
Sjouke Lute en Laurens Hendrik vermaken zich met roeien. Wat later halen we nog een jerrycan benzine voor de generator die we binnenkort weer nodig hebben.
Op de laatste avond voor vertrek gaan we nog een keer eten in het restaurant op het terrein van Cleopatra Marina en daar raken we aan de praat met een stel uit Zeeuws Vlaanderen dat al vele decennia zeilt. Hun schip ligt nu in Griekenland en dat bevalt uitstekend.
Al met al was het een hele fijne week in Aktio waar we tot rust zijn gekomen. Weer helemaal in balans en harmonie kunnen we daarom morgen verder.
Marttje doet de was - een aantal wasmachines vol.
Edwin checkt van de dieselmotor oliepeil (OK!) en het wierfilter dat het zeewater aanzuigt voor koeling van de motor (moet schoongemaakt worden).
We zijn er weer helemaal klaar voor.
Reactie plaatsen
Reacties