Vrijdag 19 juni.
“Bewegen is een magneet op avontuur”, aldus Maaike Grytsje.
Dat deze oneliner veel waarheid bevat blijkt snel.
Om 08:00 staat de vrachtauto met heerlijk water uit een berg-bron op Ithaca voor ons schip. Luttele minuten later zijn beide tanks weer helemaal vol - 305 liter voor 20 euro.
Verder havengeld is er niet - menen wij - een koopje voor een nacht. We hadden de plank niet verder mis kunnen slaan. Rond 11 uur staat er een auto van de havenpolitie op de kade met twee functionarissen van de kustwacht met een zeer sceptische blik op het gezicht.
Sjouke Lute is de eerste die ze in het vizier krijgen - “Where is the captain?”
Ik bevindt me op dat moment op Grieks grondgebied - omdat ik probeer met WIFI een plek te vinden waar we het anker kunnen laten repareren.
De politie wil papieren zien. In welke haven hebben zijn officieel Griekenland binnengekomen? Hebben wij de Griekse vaarbelasting betaald? Is de boot afdoende verzekerd? Op dat laatste heb ik een goed antwoord - de eerste twee vragen worden onbevredigend beantwoord.
Dus doe ik het hele verhaal. We hoorden 25 mei dat alle Griekse havens weer open zijn. We hebben gebeld met diverse havens. In Zakínthos heeft een man van de jachthaven ons geholpen naar Griekenland gekomen. Hij bevestigde 5 juni 2020 dat de havens 15 juni zouden open gaan. Dus zijn we de hele route van Corsica naar Griekenland gevaren zonder in Italië aan land te gaan. Twee uur voor aankomst op 15 juni bleek dat de regels waren veranderd waardoor we niet in een haven mochten. Daarna hebben we daarom voor anker gelegen bij Zakínthos (2 nachten), Ithaca (1 nacht) tot ons anker defect raakte gisteren. Net voor de invallende duisternis hebben we de haven van Vathi bereikt en hier zijn we nu. Waar kunnen wij ons anker laten repareren?
De politie functionarissen horen het verhaal met stijgende verbazing aan. Ze plegen telefonisch overleg met hun superieur. We zijn in overtreding - maar hoe konden we weten dat we in overtreding zijn als de regels pas op 15 juni zijn aangepast zonder aankondiging vooraf.
Het blijkt dat de boete voor met plezierboot een Griekse haven zonder toestemming aandoen 4000 euro is, en de boete voor niet vooraf betalen van de Greek cruising tax (de zogenaamde ETEPAI) nog eens 1000 euro.
De politie mannen discussiëren op luide toon met elkaar. Degene die mij de vragen stelt zegt dan - we have to give you a fine of 5000 euro, but if you leave now you will not get a fine. Dus 5000 euro boete betalen of direct vertrekken.
Dat laten we ons geen twee keer zeggen, direct beginnen we met de voorbereidingen voor vertrek en 10 minuten later zijn we los van de kade. Geen boete. Oef!
De politie suggereert nog om naar Preveza te varen voor reparaties. Ze blijven - verdekt opgesteld - kijken of wij wel echt weggaan. Als we varen rijden ze terug naar het dorp Vathi op Ithaca.
Dan varen we - maar waarheen? Maar weer eens bellen met onze man in Zakínthos. Hij weet een paar havens aan het vasteland waar je in noodgeval heen mag gaan en waar reparaties uitgevoerd kunnen worden. Ik kies daar één van. Dan belt hij met die haven en regelt alles.
Wat later belt hij ons weer en legt uit dat de haven is ingelicht, dat we welkom zijn, dat de volgende dag de reparaties zullen worden uitgevoerd. Prachtig, een grote opluchting. In ieder geval één nacht in een haven en alles weer klaar.
Dan bedenken we ons dat de aanhangmotor door Edwin slechts provisorisch is gerepareerd en dat een lamp in de mast als sinds Marina Greenwich in Spanje kuren vertoont. We hebben dus drie reparaties te doen.
De tocht van Ithaca naar Preveza, ongeveer 25 mijl, besluiten we met de motor te doen. Het anker ligt nog steeds in de cockpit - weliswaar vastgesjord en stevig op een plaat multiplex - maar als het door scheef liggen gaat schuiven kunnen onze tenen verwond worden.
We varen langs het mooie Ithaca, dan een stukje zee en daarna langs de zeestraat tussen de eilanden Lefkas en Meganesi. Hier zien we nog een hele grote schildpad, maar we hebben geen tijd om hem beter te bekijken, willen we voor donker in de haven zijn.
In de luwte van Lefkas verdwijnen alle golven en staat er maar windkracht 2 in plaats van 4. De bergen in het zuiden van Lefkas zijn 500 meter hoog en zorgen voor veel luwte.
In dit gebied zeilen een stuk of 8 schepen, waarvan een aantal charterjachten. Kennelijk is het seizoen hier al wel begonnen.
Nog weer 5 mijl verder wordt het land bijna vlak. Hier komen het vasteland en het eiland Lefkas vlak bij elkaar. De afscheiding is een ondiepe poel water waar vroeger zout werd gewonnen (net zoals bij Porto Vecchio op Corsica). In het midden daarvan is een kanaal gegraven, het Lefkas-Kanaal. Dit is een stuk van ongeveer 8 mijl.
Varend door dit kanaal - tussen de rode en groene boeien - is het net alsof je uit Griekenland weg bent en weer terug in Friesland. Maar als er een Pelikaan voor ons schip langs vliegt weten we weer dat we op een exotischer plek zijn dan de Jeltesloot bij Heeg.
We passeren de jachthaven van Lefkas - een gigantische haven met heel veel charter schepen, die vanaf hier in een normaal jaar ankeren in de vele baaien van de eilanden Lefkas, Ithaca, Meganesi en Kefallinia; een prachtig en beschut zeilgebied. Nu ligt de haven nog bijna helemaal vol.
Dan komen we bij de Floating Bridge (een Drijvende Brug). In de almanak staat dat hij elk uur even open gaat voor schepen, maar het is nu vrijdag een paar minuten voor 18:00 en in die weekend spits blijft hij dicht. Het is eigenlijk een soort veerpont die waarmaakt wat drs P. vele jaren geleden schreef in zijn gedicht de veerpont: “Als mijn pont zo lang was als de breedte van de stroom, zou ik niet hoeven varen, vertelde mij laatst een econoom.”
De pont ligt stil en auto’s kunnen van beide kanten gelijktijdig oversteken - het is een drijvende tweebaans weg.
Dus moeten we - net als destijds bij de Schellingwoude brug in Amsterdam - een uur wachten voor we erdoor mogen. Helaas is het vaarwater hier heel nauw, en is de mogelijkheid om aan te leggen zeer beperkt, dus gaan we langzaam rondjes varen - naar de brug toe - van de brug af - naar de brug toe - van de brug af. We doen nog een poging aan te leggen, maar gaan snel weer los als blijkt dat dit niet veilig ligt. Dan leggen we het schip met de kont in de wind en kunnen we het minutenlang vrijwel stil op een plek krijgen door heel langzaam achteruit te varen.
Om 18:50 varen we weer langzaam naar de Drijvende Brug. Maar om 19:00 gaat hij weer niet open. Wat nu?
Maar 19:07 gaat hij dan toch eindelijk open - we zijn het enige schip wat erdoor wil. Snel varen we erlangs.
Dan varen we nog een paar mijl op open zee - over een zanderige bodem van maar 10 meter diep naar de haven van Preveza. Marttje maakt spinazie met pasta en heeft dat klaar voor we bij het vaarwater naar Preveza zijn. Lekker!
We passeren het vliegveld waar vanaf 1 juli weer vluchten zullen plaatsvinden - vanaf hier kun je rechtstreeks naar Nederland (en een aantal andere landen) vliegen. Ook wijken we nog uit voor een plek waar volgens de kaart een wrak ligt.
Bij Preveza kom je vanaf de zee in een zeestraat met aan de noordkant de stad en haven van Preveza, aan de zuidkant de landtong Aktio (en het vliegveld). Verder oostelijk wordt de zeestraat veel breder en vormt een zoutwatermeer van 7 mijl lengte (pakweg de oppervlakte van drie keer het Tjeukemeer) - wellicht gaan we daar later nog eens varen.
Nog voor donker komen we aan bij de laatste haven aan de kant van Aktio, en dat is Aktio Marina, waar in het gele wachthuisje een man zit die weet van onze komst. Hij helpt ons met aanleggen. Dan belt hij nog met een dame van de haven die mij in goed verstaanbaar Engels geruststelt. “Jullie mogen hier blijven liggen, morgen kijken we rustig wat er aan de hand is, en dat lossen we op. Er zijn douches, die mag je gebruiken als je wil.”
Joepie! Onze eerste goede douche sinds 5 juni - dat laten we ons geen twee keer zeggen. Maar wel zeer voorzichtig - we weten niet wat de Corona situatie is hier, en in de haven met zeer veel boten komen toeristen uit zeer veel landen - oppassen dus. We nemen doekjes mee om niets met de onze handen of ander vel aan te raken - en maken alle oppervlakken van de douche en wc schoon voor we het gebruiken. Een lange - warme - heerlijke douche later komen we verfrist en schoon weer op de boot. Lekker pitten!
Reactie plaatsen
Reacties