Lange tocht naar Griekenland - 15 - Rustig over de Ionische zee

De eerste uren zeilen gaat prima.

Zaterdag 13 juni, 23:00.

Marttje had vanavond de Venus wacht waarbij de wind zwak was en dus hebben we de motor aangehad. Daarbij laden de accu’s op en bij het monotone gebrom kun je goed slapen.

Zondag 14 juni 02:00.

Bij het wisselen van de wacht neemt de wind wat toe. Edwin besluit tijdens zijn Sterren wacht om vol tuig te gaan varen. We varen daarmee 5.5 knopen, even hard als met de motor maar voor de slapers veel rustiger.

Na twintig minuten neemt de wind toe tot ongeveer 14 knopen relatieve snelheid en doen we 6.5 knopen. Nog wat later 7.5 knopen. Dan zelfs een piek van boven de 8.5 knopen. Hoe graag we ook naar Zakinthos willen, zo snel moet het in de nacht niet gaan, de slapers moeten kunnen blijven slapen.

Dus gaat de Genua terug van 100% naar 60% en doen we weer 7 knopen. Daarbij ligt het schip vrij rustig, er is totaal geen deining, alsof je met een dikke windkracht 4 op het IJsselmeer aan het zeilen bent.

Dan is er tijd om rond te kijken. De maan is in laatste kwartier en is al een tijdje op maar zit achter een wolk zodat er nog heel veel sterren te zien zijn. Ik denk niet dat ik er ooit meer tegelijk gezien heb (behalve, misschien, die keer op het Tjeukemeer 30 jaar geleden toen ik een giek tegen mijn hoofd kreeg).

Jupiter en Saturnus zijn te zien, ze staan op dit moment van de nacht pal in het zuiden. De poolster staat noord en wij varen pal oost, een zeer overzichtelijke navigatie.

Sjouke Lute neemt over. Hij krijgt te kampen met toenemende wind. Hij reeft de genua. Als het te gek wordt komt hij naar de voorhut. Met hulp van Edwin en Marttje reven we het grootzeil van 100% terug naar 35%, passend voor de windkracht 6 die er nu staat. Deze wind is afkomstig uit de Golfo di Squillace, waar Calabria op zijn smalst is - hier is een plek waar de wind van de Tyrreense zee oversteekt naar de Ionische zee, en daarbij versneld wordt in de dalen tussen hogere bergen aan beide zijden van het dal.

Een uur later is de wind weer wat afgenomen en vergroten we de genua weer. Ook moet de motor een tijdje aan om accu’s weer op te laden.

Om 07:00 krijgt Laurens Hendrik de wacht en doet zijn taak met veel plezier. Hij is al een uur wakker door de deining.

Dan neemt de wind steeds verder af. We vergroten de zeilstand nog drie keer, elk half uur. Om 08:00 staat er nog maar 10 knopen wind, windkracht 3, terwijl de golven nog die van windkracht 5 tot 6 zijn. Daardoor rolt het schip steeds heen en weer. Sjouke Lute en Marttje gaan weer slapen.

Laurens Hendrik krijgt alfabet les van Maaike Grytsje. Ze zingt het ABC-liedje, wat Laurens Hendrik maar matig kan waarderen. HIJKLMNOP is het lastige stuk - is hier niet een beter lied met een minder lastig ritme voor te bedenken?

De afgelopen uren horen we soms een alarm afgaan in de cockpit. Dit alarm klinkt als de stem van Maaike Grytsje en is “MIEP-MIEP-MIEP-MIEP”. Het is een lifeline alarm, zegt Maaike Grytsje, wat afgaat als er iemand met meer dan een been in de cockpit staat en nog geen lifeline om heeft. Een ludieke manier om veilig handelen onder de aandacht te brengen.  

De wind zwakt steeds verder af en is nu nog maar 4 tot 6 knopen, terwijl we deze ochtend ook 25 knopen hebben gehad. De hoogste tijd om Grutte Pier weer in stelling te brengen. Maar er is een gebrek aan matrozen, twee slapen nog van de nachtdienst en de reef-actie in de vroege ochtend.

Als Sjouke Lute voor de tweede keer vandaag is uitgeslapen hijsen we Grutte Pier, onze Genaker om 12:19. 

Om 13:00 zit de dagdienst van Maaike Grytsje erop. Ze zegt: “Een dagdienst is eigenlijk hetzelfde als een nachtdienst, het is alleen licht.”

“Griekenland voelt nu al zo dichtbij dat ik de Frapé en de Gyros bijna kan ruiken.” 

Het is nu nog 130 mijl naar de haven, en 114 mijl naar de noordkaap van Zakínthos. Sinds Porto Vecchio op Corsica hebben we 576 mijl gevaren.

Marttje maakt een heerlijk diner dat we heerlijk op het achterdek opeten. 

Dan gaat de zon onder op zondag 14 juni.