Op vrijdag ochtend 12 juni 2020 (na drie goede nachten slapen sinds onze aankomst) besluiten we dat we gaan proberen diesel te tanken. Dat hadden we ook gemogen in Ustica, maar was niet uitvoerbaar omdat de pomp aan te ondiep water lag. We moeten 3.5 mijl varen naar Lipari.
Het is een leuk tochtje met prachtig uitzicht.
Het is druk bij de Aeolian Bunker - er liggen 4 schepen te tanken. We wachten tot er een jacht weggaat en leggen daar dan aan. Ook hier gaat het heel gemakkelijk. De crew is stil. Kapitein gebruikt een paar Italiaanse woorde. Tanken. Contant betalen. Geen bon. Wegwezen.
We tanken ongeveer 75 liter. Daarmee rekent de schipper uit dat we een gemiddeld verbruik hebben gehad van 2.2 liter per motor draaiuur (0.55 liter diesel per gevaren mijl) sinds de laatste keer tanken in Porto Vecchio. De aanpak van langzaam varen onder motor (max 4 knopen) werkt zeer goed. Bij onze kruissnelheid die we op andere trajecten hebben gehad, 6.5 knopen, verbruikten we ongeveer 4 liter per uur (of 1.6 liter diesel per mijl).
Lipari heeft nog een fraaie vesting.
Tijd voor een groepsportret.
We zijn dolblij met deze extra diesel, omdat de doorvaart door de straat van Messina hiermee zeer eenvoudig zal worden en we bij perioden van zwakke wind tijdens de laatste oversteek (van Italië naar Griekenland over de Ionische zee) de motor af en toe bij kunnen zetten.
Het is bovendien ook nog een leuk tochtje naar Lipari. Onderweg zien we in de verte de Stromboli, hier ongeveer 30 mijl vandaan. Er komt een wat witte rook uit de krater, en een enkele keer een pluim zwarte rook. De Stromboli is een van de meest actieve vulkanen in dit deel van de wereld.
De weg terug van de dieselpomp in Lipari naar Vulcano zeilen we bij zwakke wind. Lekker rustig tochtje.
Als de jongens zeggen dat ze willen zwemmen doen we toch nog maar even de motor aan.
Reactie plaatsen
Reacties