Maandag avond 8 juni 2020
Maaike Grytsje heeft de Venus wacht op maandag avond (23:00 - 02:00), vernoemd naar de planeet Venus die je vaak na zonsondergang kunt zien. Venus hebben we in Porto Vecchio vaak kunnen zien, en zelfs een keer het kleine planeetje Mercurius. Maar in deze weken staat Venus zodanig ten opzichte van de zon dat het een klein maansikkeltje lijkt.
Maar toch zag Maaike Grytsje tijdens haar wacht twee hemellichamen die wel planeten moesten zijn, omdat alle andere sterren waren verdwenen door het felle licht van de maan. Haar conclusie bleek juist. In de Sterrengids 2020 - De sterrenhemel van nacht tot nacht, een prachtige gids die we aan boord hebben, blijkt dat Saturnus, Jupiter en de Maan op 9 juni van uit ons gezichtspunt dicht bij elkaar aan de hemel te staan. We hebben er een vage foto van (niet te zien op deze site).
En dan kwam de Maan op - het leek een rood gezicht.
Ook zag Maaike Grytsje een vallende ster, direct deed ze een wens. Als de wens vervuld is krijgen we dat te horen, we wachten in spanning af.
Marttje had de sterrendienst in de nacht op de vroege ochtend van dinsdag (02:00 - 04:00). Het contrast met een etmaal geleden kon niet groter zijn, nu was het een plezierige wacht met sterren kijken over de kalme golven terwijl de boot rustig schommelde. Gisteren was het een beproeving met regen, windkracht 6, en hoog aan de wind stampen op de golven.
Aan het eind van de Sterren wacht kwam er nog een verrassing. Een cruise schip of flinke veerboot kwam snel in onze richting. Dus Edwin werd er bij gehaald, dat moest hij toch, want zijn dienst zou zo beginnen. Eerst in nachtkledij met zwemvest poolshoogte genomen op het achterdek. De conclusie was duidelijk - misschien zien ze ons niet of wijken ze geen duimbreed. Direct zetten we alle extra lampen aan boord aan - vooral het deckflood - een schijnwerper op het voordek laat onze zeilen oplichten zodat we een lamp van 50 vierkante meter hebben - dat ziet zelfs een bijziende officier van de wacht. Daarna zijn we overstag gegaan, dat ging heel makkelijk, omdat we met alleen grootzeil bij hadden staan. We hebben niet eens de motor aan gezet, zodat de slapenden niet gestoord zouden worden.
Het cruise schip passeert ons op toch nog comfortabel grote afstand, we gaan nogmaals overstag, weer richting Vulcano.
Tijdens de Zonsopkomst van Edwin (04:00 - 07:00) blijkt dat we hier, 20 a 30 mijl uit de kust van Sicilië, telefonisch bereik hebben. Dat betekent dat ik SMS berichten kan versturen.
Ik maak een SMS bericht dat ik naar de familie en vrienden stuur die in spanning onze tocht moeten afwachten. Dat ze aankomen blijkt uit een reactie van mijn moeder die het bericht op haar telefoon om 05:00 direct beantwoord.
De zon komt op, de dinsdag is een prachtige dag. Er staat een westelijke wind. Het gaat alleen wat langzaam.
Maar daar weten we wel wat op. Uit een peiling van de wind blijkt dat we Grutte Pier in stelling kunnen brengen - ons grote Blauw-Witte Genakerzeil waar we zo blij mee zijn.
We halen het uit de tas, hijsen genaker in slurf naar boven, en plop - het grote blauw-witte zeil valt vol wind en staat om 10:40.
We zijn zelfs verbaasd hoe goed hij staat - onze snelheid gaat 2 knopen omhoog! Yes, dat voelt goed. Grutte Pier heeft er vandaag zin in!
Bij eerdere pogingen om met de genaker te zeilen was de wind met vlagen waardoor het zeilen lastig is. Vandaag kunnen we na het trimmen alles vast zetten en de boot op de automatische piloot en gaat alles vanzelf. Maar hier op 30 mijl van de kust van Sicilie is er zeer weinig turbulentie in de lucht - de wind is zeer gelijkmatig en daar houden genakers van.
Wat een kado! Edwin had op zijn verlanglijst voor zijn verjaardag die we in Porto Vecchio hebben gevierd gezet om een mooi Genaker Rak te varen. Vandaag krijgt hij dat kado uitgereikt - met de Genaker langs vulkanen zeilen. Wat een plezier is dat!
Dan komen we in de buurt van Alicudi, de eerste van de Aeolische eilanden, een groep dode vulkanen ten noorden van Sicilië.
Dan moeten we gijpen tussen twee vulkanen door, we houden Alicudi aan stuurboord en Filicudi aan bakboord. Gijpen met een genaker hebben we nog niet eerder gedaan. We besluiten dat ook niet te proberen omdat we nog best moe zijn. Dus doen we de truc met de slurf - de genaker wordt ingehaald, opnieuw vastgemaakt aan schoot, neerhaler en val op de manier die past bij over bakboord varen. Edwin vergist zich nog, zodat de genaker slurf nog een keer extra neer en op moet, maar dan klopt alles.
De wind blijkt hier wat anders te staan dan eerder. We kunnen eigenlijk niet de koers varen die we willen.
Dan besluiten we tot een gewaagde actie, we gaan vlinder varen, zo kunnen we 30 graden extra afvallen. Met genaker aan bakboord en grootzeil aan stuurboord lukt het wonder wel.
Maaike Grytsje, Sjouke Lute en Edwin klaren deze klus, met zichtbare voldoening.
Als Marttje en Laurens Hendrik op de juich kreten op het achterdek horen en gaan kijken wat er aan de hand is zien we een brede lach bij beiden. Dit hadden ze nog niet eerder gezien.
Maar na een half uur besluiten we toch de genaker weer in te halen. Het is nog te ver naar Vulcano om daar voor zonsondergang aan te komen, en in de nacht aankomen om te ankeren is niet een goed idee. We zetten dus een koers die we in de nacht kunnen varen om in de vroege woensdag ochtend voor anker te kunnen gaan.
Zo gezegd zo gedaan. De generator wordt nog weer eens aangezet om voor de nacht de accu’s weer op te laden.
Hier de routekaart van het stuk van Isola Ustica naar Isola Alicudi.
Hier het stuk waar we de genaker omhoog hebben gedaan. Let op het verschil in afstand tussen de zwarte blokjes: grotere afstand = sneller varen. Om 11:00 stond de genaker. Rond 14:00 hebben we gegijpt. Rond 15:10 is de genaker weer ingehaald en zijn we opgeloefd om rond vulkaan eiland Filicudi te kunnen varen.
Reactie plaatsen
Reacties