We hebben nu 81 (!) dagen in de haven van Porto Vecchio gelegen. De hoogste tijd dus weer voor een zeiltochtje. Fransen mochten sinds 11 mei weer varen, mits niet verder dan 100 kilometer van de thuishaven. Wij varen niet onder Franse vlag dus gelden voor ons aparte regels. Onder buitenlandse vlag varende plezier schepen mogen geen enkele Franse haven aanlopen. Omdat wij al voor de lockdown in Porto Vecchio zijn aangekomen wordt dit voorlopig als onze thuishaven aangemerkt en mogen we de haven verlaten, wat varen en dezelfde haven weer aanlopen.
De Prefecture Maritime Mediterranee, het deel van de franse overheid wat de uitvoerende macht heeft over dit deel van de zee, heeft per decreet van 11 mei vastgelegd wat wij wel en niet mogen. Met aanvullende regels van de Gemeente Porto Vecchio en een mondelinge verdere beperking van onze charmante Havenmeester, Pierre, is het voor ons nu als volgt geregeld.
1. De schipper van de Bleu Magenta voorziet zich van een mondkap en vervoegt zich naar de Capitainerie van de Haven van Porto Vecchio en verzoekt om een onderhoud met de vertegenwoordiger van de Franse Overheid, en wel de hoogste in rang op dat moment aanwezig.
2. De schipper geeft de intentie van de geplande reis weer - vertrek tijd en globale route.
3. Het bevoegd gezag resumeert nog eens de geldende regels: vertrek na zonsopkomst, aankomst voor zonsondergang, De havenmeester roept de kustwacht station van Punta de Chiappa op om onze intenties duidelijk te maken.
4. De schipper gaat hiermee akkoord en dan mogen we weg.
Om 14:00 was het zover. De kinderen hadden huiswerk gemaakt, flink wat boodschappen gedaan in het laatste ritje met de huurauto, de huurauto was schoon weer ingeleverd (jammer was dat de telefoon van Marttje er nog in lag, moesten we nog een keer teruglopen). Maaike Grytsje had nog een mondelinge toets van Engels (goed gedaan!). Sjouke Luke had nog een practicum voor Natuurkunde (NASK) voorbereid - met hout en touw een snelheidsmeting doen van het schip - hierover meer in een aparte blog.
Het doel van dit tochtje was om alles weer uit te proberen. Zouden we het nog kunnen, na bijna 3 maand stilliggen? Zouden we zeeziek worden?
We voeren de haven uit, met de rubberboot aan onze zijde. In de vaargeul met 8 meter water onder de kiel hebben we de rubberboot verhaald naar de achterkant van het schip, zodat we hem in onze kiellinie voorttrekken. Bij mooi weer is dit een fijne methode om snel in de rubberboot te kunnen gaan op een ankerplek, en het geeft een zee van ruimte op het voordek waar het onder het zeilen lekker vertoeven is.
Het einde van de baai van Porto Vecchio is Punta Chiappa, een landtong met een vuurtoren en een Semafoor (een post van de Franse kustwacht).
Het witte gebouw rechts is de Semafoor.
Als we met een slakkengangetje van 4 knopen onder motor kracht langsvaren, krijgen we een oproep van Punta Chiappa op kanaal 16, het noodkanaal: "Sailyacht just north of Punta Chiappa, can you report please. "
Uiteraard begrijpen we direct dat wij worden opgeroepen - de oproep is in het engels, meestal hoor je alleen frans op de marifoon. Bovendien varen we met een buitenlandse vlag, dat zal de kustwacht vanuit de hoge uitkijkpost met uitstekende verrekijkers niet zijn ontgaan. "Punta Chiappa, Punta Chiappa, this is Sailyacht Bleu Magenta".
Punta Chiappa "What are your intentions?"
De kustwacht wil weten wat we van plan zijn. Als het goed is zijn ze op de hoogte gebracht door de havenmeester van Porto Vecchio. Laten we dus maar precies hetzelfde vertellen.
"We have just left marina Porto Vecchio, will sail for a few hours, and then return to Porto Vecchio"
Punta Chiappa "OK, have a good journey"
We mogen dus nu zelfs van de kustwacht verder. Prachtig.
We zetten grootzeil en genua en varen 2 tot 3 knopen in de pakweg 5 knopen wind uit het Noord-Oosten. De omstandigheden zijn rustig, een prima gelegenheid om het zelfgemaakte log van Sjouke Luke uit te proberen (meer hierover in een latere blog).
Na een uurtje draait de wind in 10 minuten tijd van noordoost naar pal zuid. Deze windschifting was voorspeld, maar het is bijzonder te zien hoe abrupt deze schifting gaat. De vorm en de hoogte van de bergen van Zuid Corsica verhinderen veel andere windrichtingen - daarom gaat het zo snel.
We vieren de middag met chips en lekker drinken met hagelwitte zeilen onder een azuurblauwe lucht.
Om een uur of half vijf gaan we weer terug richting haven. We willen voor sluitingstijd van de dieselpomp nog kunnen tanken, zodat we bij een eventuele reis de komende dagen of weken naar Italië we weer een heel eind vooruit kunnen.
We halen bij Punta Chiappa het grootzeil in, maar laten de genua staan. Met de zuidenwind kunnen we zo vredig door de mooie baai varen en hebben daarbij prachtig uitzicht naar alle kanten.
De diepte in de baai van Porto Vecchio loopt bij Punta Chiappa terug naar 20 meter, en een stuk verder daalt het abrupt naar 8 meter, behoedzaam varen is hier dus nodig. Vlak voor de eerste groene ton van het vaarwater halen we de genua in en gaat de rubberboot van de achterkant naar de zijkant (dat is handig als we straks gaan tanken).
Dan zien we dat de grote veerboot naar Marseille nog aan de kade ligt, maar al wel flinke rookpluimen uitbraakt door beide schoorstenen. Het is inderdaad ongeveer de vaste tijd van vertrek. Door de verrekijker zien we dat de voortouwen los worden gegooid, het schip gaat varen.
Nu is deze veerpont bijna even breed als de breedte van het vaarwater, dus kiezen we ervoor om een meter of twintig naast het vaarwater te varen, om zo de veerpont alle ruimte te geven. Maar toch komt hij nog vlak langs ons, wat is het een enorm ding. Op het achterdek zien we een handvol passagiers staan. Zouden er weer mensen naar het vasteland mogen?
Vlak voor de haven worden we nog ingehaald door een vissersschip, te herkennen aan de grote groep meeuwen die om het schip heen vliegen in de hoop op een gemakkelijk maaltje vis.
Dan tanken we onze dieseltank weer helemaal vol, verleggen de rubberboot van bakboord achter naar bakboord voor tegen de Bleu Magenta en kunnen dan achteruit inparkerend weer naar onze vertrouwde ligplek. Een fijne dag. We kunnen het nog!
Reactie plaatsen
Reacties
Oh wat fijn dat jullie weer konden gaan zeilen!