Vandaag een zonovergoten dag met heel helder weer. Dus gaan we met een huurauto de bergen in. Op ongeveer 25 kilometer van Porto Vecchio ligt het stuwmeer van Ospedalen op 940 meter boven zeeniveau. Het water hiervan stroomt als een forse bergbeek via een grote waterval - de Ghjaddiccu - terug naar zee.
Een perfecte plek voor een mooie wandeling. De afgelopen 36 uur is er af en toe regen geweest - en dus is er vandaag helder zicht en flink wat water in de waterval.
We rijden eerst naar het uitzichtpunt bij Ospedalen en kunnen vanaf hier de noordkant van Sardegna (Sardinië) zien - ongeveer 40 kilometer verderop. Hier zie je op de voorgrond zuidelijk Corsica, dan de zeestraat van Bonifacio. Daarachter lage eilanden - de archipel van La Maddalena. En daar achter de skyline van Sardinië.
We kunnen zelfs een platte berg zien aan de oostkant van Sardinië. Een blik op de kaart en in de Instructions Nautiques D2.3 Côtes de Corse leert dat dit Isola Tavolara is , 91 kilometer verderop. Is dat mogelijk, vraag ik me af? Volgens de klein vaarbewijs theorie kunnen vanaf ons observatie punt (op 900 meter hoogte) een berg van 564 meter (Isola Tavolara) zien tot een afstand van maximaal 2.0 * (900^0.5 + 564^0.5) = 107 mijl, ofwel 194 kilometer. Het zicht moet dan wel helder genoeg zijn. We kunnen dus concluderen dat er vandaag meer dan 90 kilometer zicht is.
Een paar kilometer verderop komen we bij de start van de wandeling naar waterval de Ghjaddiccu. We zijn hier op een hoog plateau, met aan alle kanten ruige bergpieken.
We lopen over de rotsen en volgen de geel geverfde stippen die de route aangeven en volgen de route van de beek, die over een bedding van vaste rots naar beneden loopt. Daardoor kun je op veel plaatsen de beek doorwaden.
Na een stuk door het bos moeten we de inmiddels breed geworden beek oversteken.
Het pad gaat dan weer flink omhoog en we kunnen op de top de zee weer zien. Overal groeien bloemen.
Helemaal bovenop hebben de rotsen een bijzondere vorm - door erosie van regen en wind zijn de rotsen heel glad geworden.
Groot zijn ze zeker.
We zijn nu ongeveer honderd meter boven de rivier bedding en boven de top van de waterval ...
.. en dus moeten we een heel eind afdalen - dat gaat zeer steil.
Al geruime tijd horen we het geraas van de waterval, en dan pas zien we het. Zestig meter verval geeft flink wat lawaai - de druppels stuiven ver weg.
Onderaan de waterval is de kleur van het water helemaal wit.
Op de weg terug kijken we goed om ons heen - de bergtoppen zijn hier ruig met bizarre vormen.
De pinda's en ons drinken smaken onderweg opperbest. Op de terugweg rijden we nog langs het stuwmeer waar alle water dat we vandaag hebben gezien vandaan komt.
Wie deze foto op een quizvraag krijgt - met de vraag welk land is dit - moet dus niet Noorwegen of Canada invullen, maar Corsica.
Reactie plaatsen
Reacties