De baai van Porto Vecchio (Corsica) is prachtig - een lange inham met hoge heuvels aan alle kanten. Dure villa's in de zon aan het water. Een oude vestingstad op een heuvel.
Prachtig!
Maar pas op, er is hier een duister geheim.
Klippen. Rotsen, net onder de water spiegel. Bij weinig wind zie je ze niet - maar als je ze raakt vermorzelen ze de romp van je boot. Als je hier voor anker gaat, en de wind voorspelling niet in acht hebt genomen, kan je bij een plotseling opstekende wind op drift raken - tot je een klip tegenkomt. De baai ligt hier vol rotsen onder de waterspiegel.
We hebben dik een week geleden, toen er van een lockdown nog geen sprake was, met onze rubberboot een tochtje gedaan op de baai. We wilden proberen de kustlijn te volgen. Nou niet dus - om de 100 meter gaf Laurens Hendrik alarm - rots in zicht. En dat was waar. Sommige steken twee meter boven water. Andere een halve meter onder water. Wie hier zonder gedetailleerde kaart lukraak heen en weer vaart zal stranden.
Komt dat vaak voor? Oordeelt u zelf op basis van de volgende foto's. Alle foto's zijn genomen in de baai van Porto Vecchio (Corsica).
Sommige rotsen zie je boven water, de meeste zitten onder de waterlijn.
Er liggen aan het ondiepe zuidelijke eind van de baai een paar totaal verroeste pontons - let op de gaten in de romp. Deze pontons zijn beroepsmatig gebruikt geweest en lijken hier moedwillig achtergelaten. Kennelijk was hier dumpen goedkoper dan naar de oudijzerboer verslepen.
Waarom de havenautoriteiten of de gemeente de wrakken niet laat bergen is ons een raadsel.
Het kan hier flink waaien - in de straat van Bonifacio tussen het zuiden van Corsica en het noorden van Sardinië waait het altijd een stuk harder dan verderop - de wind wordt gedwongen te versnellen tussen de bergen aan beide kanten. Porto Vecchio heeft bij oostelijke wind daar ook last van - kijkt u maar naar de resten van deze genua. Let op - deze genua zit onder nog in de bescherm hoes - door een aanhoudend harde wind is door wapperen de hoes aan de bovenkant opengegaan - stukje bij beetje - tot de genua vol in de wind kwam en aan flarden is gewaaid.
Schipper - pas op uw spullen - zorg dat ze stormvast gezekerd zijn!
De laatste keer dat we zoveel verlaten boten bij elkaar zagen was bij het eiland Culatra, aan de Zuid Portugese kust.
Navraag bij de havenmeester maakt duidelijk dat de meeste wrakken van plezierjachten zijn ontstaan tijdens ankeren. Wat meestal gebeurt is dat de eigenaar tijdens de zomermaanden een paar weken aan boord is en vrolijk rond Corsica vaart. Dan laat de eigenaar het schip in de baai bij prachtig weer voor anker achter, want dat is veel goedkoper dan die dure jachthaven. Het jacht blijft onbeheerd achter, voor anker. Een paar weken of maanden later is er een enorme storm, het anker houdt het niet. Het schip drijft dan met krabbend anker naar de rotsen. Einde oefening. Het meest recente wrak is de blauwe tweemaster die tegen de kant aanligt - dat is nog maar twee maanden geleden gebeurd. Waarom bergt niemand de wrakken? Welnu, de Gemeente Porto Vecchio en de prefecture Maritime zijn aan het bakkeleien wie voor de kosten moet opdraaien. De gemeente redeneert dat ze in de Middellandse zee liggen, want het is zout water met eb en vloed - zee dus. Conclusie: de Prefectuur moet betalen. Dat ziet de Prefectuur heel anders, omdat als elk wrak ligt op een denkbeeldige lijn die aan beide uiteinden in gemeente Porto Vecchio uitkomen - dat kan nog wel even duren voor dat is opgehelderd. Hier zullen nog wel een paar juristen wat over te zeggen hebben.
Ik zou de eigenaren van het schip bij wijze van boete 10 000 mondkapjes laten maken - veel beter voor het bestrijden van de Corona crisis - of ze de gelegenheid geven het schip op eigen kosten te bergen en de kraan van jachthaven beschikbaar stellen de wrakken uit het water te hijsen.
Een schip op het strand is een baken in zee - schipper pas op je roer.
Reactie plaatsen
Reacties