Alle tijd voor klussen

Bovenaan onze klussen-lijst staat de reparatie van onze elektrische ankerlier. Al sinds onze anker overnachtingen bij Culatra in Portugal weten we dat er hier iets mis is mee is. Met de vriendelijke hulp van Henk hebben we in Almerimar het hele mechanische en elektrische systeem van de ankerlier nagelopen. Alles wat we konden controleren en nalopen bleek in orde. Het enige wat we niet hebben kunnen nagaan is of het relais van de ankerlier besturing correct werkt - domweg omdat we dit dingetje in de boot niet kunnen vinden. Zou het in de behuizing van de lier zitten? We kregen dat ding in Almerimar niet open en hebben het er toen maar bij gelaten. Het werd immers november en dan anker je toch niet. Maar het is nu maart en bij de kusten van Corsica en Sardinië zijn prachtige baaien waar je bij goed weer prima kunt ankeren. 

En dus help uitstel-gedrag niet meer maar is een reparatie nodig. Edwin heeft er in La Spezia nog een hele dag in gestoken maar zonder resultaat.

En daar kwam een wonder! Terwijl we bezig waren met de aanleg manoeuvre bij de kade van de haven van Porto Vecchio, was er een moeder met een jongetje van een jaar of twee in een buggy naar ons aan het kijken. De moeder wilde verder lopen, maar het jongetje begon te brullen - hij wilde overduidelijk blijven kijken naar het prachtige schip dat de naam Bleu Magenta draagt. Nadat we vast aan de kade lagen wilde het jongetje nog steeds niet weg - hij was gefascineerd door ons schip. We hebben de moeder en het zoontje daarom maar aan dek uitgenodigd - het jongetje werd uitzinnig van vreugde toen hij het grote roer mocht vasthouden. 

En zo raakten we aan de praat met de moeder, die goed Engels spreekt. Ze is een Italiaanse die al een paar jaar op Corsica woont. We vertelden haar over onze reis en onze plannen. Op de een of andere manier kwam het gesprek op het thema ankerlier. De moeder wist een oplossing - haar echtgenoot weet veel van schepen en wilde vast wel een keer komen kijken.

Zo gezegd zo gedaan. Een dag later, na werktijd, kwam de echtgenoot aan boord en nam met mij het hele elektrische systeem door. Uiteindelijk kwam hij op het idee de bedrading van het stuursysteem na te lopen - en daar zat de oorzaak van onze ankerlier probleem. In een bakskist op het voordek zit bedrading - en diep onder heel veel zwarte tape zitten daar drie koppelstukjes - waarvan er één overduidelijke sporen van zeewater corrosie vertoonde. Nadat we de draden weer provisorisch hadden verbonden deed de lier het weer. Hoera!

Daarna nog even de juiste onderdelen halen bij een elektriciteitswinkel om de provisorische reparatie permanent te maken. Dat bleek nog een heel gesjouw, want de bouwmarkt was ruim een half uur lopen, maar nog juist voor sluitingstijd konden we alle onderdelen krijgen.

Dit gaf ons wel de tijd om over van alles en nog wat te praten - Corsica, Italië, Torino, Corona, Politiek, Kunst en Voetbal zijn besproken. Het klikte over en weer zo goed dat we het hele gezin uitgenodigd hebben voor een leuke dag bij ons aan boord tijdens het komende weekend.  

Een dag later heeft Edwin de elektrische reparatie verricht. Het te repareren snoer was aan de ene kant heel kort, dus om de laatste eindjes aan elkaar vast te maken moest Edwin opgevouwen, onder in de kleine bakskist liggen om de klus te klaren - lastig en verre van prettig, maar het is wel gelukt.

Nu we wisten waar de bouwmarkt zat, kwamen we op het idee een loopplank te maken. In veel havens liggen we met de achterkant van het schip aan een hoge vaste kade, en dan is de sprong van schip naar kade soms te ver, zeker als je nog maar 10 bent en korte benen hebt. Met een loopplank is dat probleem verholpen. Nou is niet elke plank een geschikte loopplank - hij mag onder belasting niet breken, moet niet te ver doorbuigen, moet breed genoeg zijn om veilig op te lopen, maar moet ook compact en licht genoeg zijn om tijdens het zeilen geen last van te hebben. Edwin heeft dus eerst maar even een rondje door de haven gelopen om de kunst af te kijken. 

Laurens Hendrik en Edwin gingen met de gratis elektrische stadsbus van Porto Vecchio naar de Weldom bouwmarkt. Op de houtafdeling was de keuze nogal beperkt. Uiteindelijk bleek er een plank van twee meter lang en dertig centimeter breed ongeveer de juiste afmetingen te hebben. Eigenlijk te kort. Maar met een aantal ribben voor versteviging zou het wel kunnen. 

Nu nog de stapel hout, lijm, schroeven en verf in de boot krijgen. Gelukkig bleek onze buurman-uit-de-haven van een paar boten verderop ook bij de kassa te staan. Bien sur, we mochten met zijn voiture mee rijden naar de haven, dat scheelde ons een dik half uur zeulen met de spullen.

Het weer was prima, dus met een lekker zonnetje en een zwakke wind ging Edwin in de timmerstand. Meten, tekenen, zagen, boren, lijmen en schroeven. Een paar uur later was de constructie klaar - de lijm moest nog drogen - morgen kunnen we de loopplank testen.

Een dag later bleek dat de loopplank uitstekend geslaagd was. Nu nog even verven. Maar waar? Een stukje buiten de haven heeft een scheepswerf een terrein vol met schepen waar de eigenaren onderhoud kunnen plegen - onderwaterschip schoonmaken, antifouling aanbrengen, schilderen.  Deze plek was perfect. In een hoek heeft Edwin een lijn gespannen waar de loopplank met een kant aan hing. Het andere eind van de plank stond op een vuilniszak op de grond. 

En dan de werkoverall aan en maar lekker schilderen.

Na een uurtje kwamen Sjouke Lute en Laurens Hendrik poolshoogte nemen. Ook hadden ze een banaan en een fles water voor de schilder bij zich - heerlijk.

Een paar uur later was het geheel twee keer geheel gelakt. Door het lekkere weer (25 graden Celsius), de felle zon en een droge wind erbij droogt de verf waar je bijstaat, best handig.

Na een lange koffiepauze aan boord van de Bleu Magenta zou de verf vast wel droog genoeg zijn om de plank weer naar ons schip te brengen. Voor de zekerheid doen we toch maar even weer plastic handschoenen aan.

Maaike Grytsje helpt, net als op de heenreis, de pas geverfde loopplank weer naar het schip te transporteren. Dan nog een paar touwen aanbrengen, en onder de beide uiteinden iets zachts neerleggen om de plank, de boot en de steiger niet te beschadigen. 

Hoera, we hebben een loopplank!