Vandaag is onze Volvo Penta diesel motor gerepareerd. Op vrijdag 7 februari kwamen we met motor pech laat in de middag aan in de haven van Imperia. Helaas was de Volvo Penta reparateur al weekend aan het vieren.
Na wat bellen kregen we gelukkig maandag een goede mecanicien aan boord: Paolo. Hij keek, hij luisterde, hij snuffelde aan de dieselmotor. Elk geluidje ving hij op. Daarna onderwierp hij de smeerolie aan eenzelfde ritueel. Molto Appasionato (vol passie) bestudeerde hij de kleur, de textuur, de geur en (naar ik vrees) ook de smaak van de olie. Daarna was het brandstof filter aan de beurt.
Dit alles ging zijn brein in en ... na een uur wist hij het helemaal.
Parastrappi. Het was zo klaar als een klontje. Parastrappi.
Parawat?
Er was iets met onze Parastrappi. En vol vuur begon hij een heel verhaal in bloemrijk Italiaans af te steken over wat er mis was met de motor en welke rol de parastrappi daar in speelde. Erg veel begrepen we niet, want zijn spreektempo was allegro (opgewekt en levendig).
Na een minuut of 10 begonnen we te vermoeden dat er een onderdeel kapot was met de Italiaanse naam parastrappi (dat was het woord dat het vaakst herhaald werd, en waarschijnlijk dus wel belangrijk was). Google translator liet ons deze keer deerlijk in de steek.
Nadat hij ons uren later technische tekeningen van de Volvo Penta website stuurde bleek dat onze flexibele koppeling tussen de uitgaande as van de motor en de ingaande as van het schroef mechanisme (de saildrive) kapot was.
Aha, parastrappi = flexibele koppeling. Goed om te weten.
De nieuwe parastrappi voor montage
Verder bleek dat we wat water in het brandstof filter zat, maar de hoeveelheid - een kopje water - schijnt normaal te zijn voor het aantal motor uren wat we sinds de laatste beurt in juni vorig jaar hebben gevaren. De dieseltank zelf bleek geen spoor van water te bevatten.
Twee schokdempers moesten ook worden vervangen - degene aan stuurboord was defect geraakt door de grote motor trillingen het laatste half uur voor de haven van Imperia.
Vandaag was de grote dag van de reparatie - de bestelde onderdelen waren eindelijk beschikbaar en zouden worden ingebouwd. Ging allemaal zeer voorspoedig - gezien de grote hoeveelheid benodigd sleutelwerk naar het inwendige van de flexibele koppeling. Binnen 3 uur was alles klaar, was de motor weer getest en was de monteur en zijn maat weer vertrokken. Marttje en Edwin gingen voortvarend de boot weer schoon maken van alle smeerboel.
Maar een uur later hadden we de engelse tolk aan de lijn - de echtgenote van de monteur spreekt prima engels en is goed technisch aangelegd en kon dus perfect uitleggen wat er nu aan de hand was. Er was iets aan de hand - Paolo had paranoia.
Onze monteur had paranoia - hij twijfelde aan de juistheid van zijn reparatie. Hij had net gebeld met de Volvo Penta hoofdmonteur in Genova om te vragen of het wel klopte - want er was een klein verschil tussen de oude en de nieuwe parastrappi (iets wat Volvo Penta hem had verzuimd mede te delen bij het bestellen van de onderdelen). In de lengte van de montagemoeren, om precies te zijn. En misschien waren ze niet goed gemonteerd, en dan zouden ze kunnen aanlopen, met op den duur mogelijk rampzalige gevolgen.
Hij vreesde vannacht niet te kunnen slapen - had dat in alle toonaarden (molto vibrato, met veel vibrato in de stem) aan zijn echtgenote medegedeeld en zij had ons weer opgebeld. Of ze direct weer konden komen.
Wij waren ondertussen nog steeds de motor rustig aan het proefdraaien in de haven - bij 1100 rpm in de achteruit (we liggen met de boeg naar de kade en achteruit varend houden de landvasten de boot dan bij de kant). Een kleine twee uur nadat de vorige reparatie klaar was werd de motor dus weer uit elkaar gehaald. Dit keer was de echtgenote, Michela meegekomen voor tolken en voor technische ondersteuning van haar man, de monteur. Luca, de tweede monteur had inmiddels een andere klus. Paolo was inmiddels molto agitato (zeer geagiteerd), dus die moesten we eerst kalmeren en vertellen dat we het helemaal niet erg vonden en dat hij alle ruimte kreeg om het werk opnieuw te doen (ritenuto al lento vertragend tot een langzaam tempo).
Deze aanpak werkte goed. Beiden werden veel meer moderato (gematigd tempo). Een half uurtje later kwam de tweede monteur ook weer terug van een andere klus zodat ze nu met drieën aan het werk waren.
Bingo! Paolo had gelijk. Zijn paranoia was terecht. De vers gemonteerde bouten hadden al een zeer lichte schade opgelopen van het twee uur proefdraaien. Een kwartiertje later was er een vervangend bevestiging systeem gemonteerd en was alles helemaal zoals het moest zijn. De motor werd weer helemaal inklaar gemonteerd, koelwater weer aangesloten en vol spanning zetten we de motor weer aan.
Als een prachtige ouverture van Rossini klonk de motor - veel violen en geheel zonder slagwerk - alle hinderlijke tikken en geratel waren weg. Dus zo moet een motor klinken!
We hebben het gevierd met koffie en chocolade - iedereen zichtbaar was zeer opgewekt en levendig (allegro). Wij zijn zeer tevreden over het vakmanschap en de zorgvuldigheid van de reparatie. Hulde aan Paolo, Luca en Michela!
Na nog een half uur proefdraaien was iedereen overtuigd - nu is het helemaal ok.
Onze dieselmotor Gerrit is nog nooit zo muzikaal geweest - morgen gaan we luisteren naar welke symfonie we van hem krijgen. Dan proberen we in Genova te komen.
De motor draait weer!
Edwin
Reactie plaatsen
Reacties