Vandaag een dag van uitersten. In de haven van Antibes stond vannacht een zwakke noordenwind - de wind afkomstig van de Alpen die met sneeuw bedekt zijn. En dus was het binnen aan boord bij het opstaan koud (10 graden Celsius), terwijl het dek sporen van ijsvorming vertoonde (en dus spekglad was).
Maar de lucht was prachtig blauw en de wind zou gaan waaien uit het zuidwesten - met het relatief warme zeewater (15 graden Celsius) zou het dus snel gaan opwarmen - inderdaad - na 12:00 werd de temperatuur in de cockpit zeer aangenaam - dat scheelde twee jassen.
Maaike Grytsje had zin om de Bleu Magenta de haven uit te varen - en dat deed ze prima. We varen weg bij zonsopgang.
Eerst stond er te weinig wind om te zeilen - en dat kwam goed uit omdat we zo Nice, Cap Ferrat en Monaco gemakkelijk konden bekijken. Vlak langs een bezienswaardigheid varen is op de motor toch makkelijker dan onder zeil.
Bij het vliegveld van Nice (dat is gedeeltelijk op kunstmatig land in zee aangelegd) zagen we de vliegtuigen landen (ziet er best eng uit, zo vlak boven het water) en opstijgen (lijkt nog gevaarlijker zo recht naar de bergen toe). Maar dit gaat uiteraard elke dag goed.
Vanaf het water lijkt Nice op een stad vol met flatgebouwen - op een enkele Kathedraal en een stukje berg midden in de stad na is er op het oog weinig moois tussen de lelijkheid van seriebouw.
Heel andere kost is Cap Ferrat, een schiereiland ten oosten van Nice. Dit is een prachtige rots, met veel groen, waartussen de villa's van de duurste klasse zijn gebouwd. In 1994 ben ik hier voor een wetenschappelijk congres geweest, in het dorpje Saint Jean op Cap Ferrat - en heb me toen laten bijpraten over turbulentie onderzoek. De middag wandeling die ik destijds maakte langs de kustlijn van dit eiland - bij harde warme wind, grote golven, azuurblauw water zal ik nooit vergeten.
Vandaag zien we het schiereiland vanaf het water - ook prachtig. We varen vlak langs de vuurtoren, en zien van enige afstand de haven van Saint Jean.
Foto's beneden: Cap Ferrat.
Een paar mijl verderop is het alweer de rots van Monaco - we varen vlak langs de haven van Cap d' Ail en komen dan langs het helikopter vliegveld van Monaco. Dan zien we het prinselijk paleis, de kathedraal en het enorme gebouw van het oceanografisch museum, waar we een paar dagen geleden zijn geweest.
Er staat nu een kalme wind uit het zuidwesten, dus zetten we het zeil en varen met ruime wind in de richting van Genua, waar we over een paar dagen graag zouden willen komen. Eerst maar eens zien hoe ver we vandaag komen. De beloofde 15 tot 20 knopen wind blijft uit, het is meer 5 tot 9 knopen, maar met de lekkere zon en ruime wind is dat een heerlijk aangenaam kalm tochtje.
Dan zien we de grens tussen Frankrijk en Italië - een viaduct in de snelweg.
Vanaf de grens van Italië heet het hier de Ligurische kust, naar de gelijknamige zee. We varen langs Ventimiglia en San Remo. Achter de steden ligt op hoge berg toppen sneeuw.
Omdat hardere wind duidelijk uitblijft, zetten we de genakker bij en met 144 vierkante meter erbij gaan we meteen 2 knopen sneller. Dat zet zoden aan de dijk!
Omdat de wind zeer constant is en het water bijna vlak (30 centimeter golven - het lijkt wel zeilen op de Fluessen) maken we van de gelegenheid gebruik om uit te proberen hoe de genakker het bij verschillende koersen doet. Een experiment op zee - Edwin stuurt - Sjouke Luke en Laurens Hendrik trimmen de genakker -Maaike Grytsje noteert de koersen en snelheden. Marttje geniet ondertussen van het uitzicht en de zon.
Rond 15:00 wordt duidelijk dat het stadje Imperia het verste is wat we vandaag kunnen halen - daarna is het nog 50 mijl naar Genua. Met de haven in zicht varen we plat voor de wind naar het havenhoofd.
Dan worden we nog ingehaald door een Mega miljoenen jacht - wat zo te zien er alles aan doet om voor ons de haven binnen te varen. We geven ze met plezier alle ruimte.
Het venijn zit vandaag in de staart. Met nog een mijl naar de haven willen we het grootzeil binnenhalen en zetten daarom de motor aan om in de wind te kunnen gaan liggen. Maar onze dieselmotor maakt vreemde geluiden - niet goed. Uiteindelijk weten we de haven veilig aan te lopen door met minimaal gas geven de motor zo weinig mogelijk te belasten. Dit wordt een klus voor een monteur. Vandaag is vrijdag, dat moet dus tot maandag wachten.
Eind goed - al goed - het plaatsje Imperia is zeer sfeervol en we hebben een strandje op 100 meter afstand van onze ligplek.
Edwin
Reactie plaatsen
Reacties