Lente

Lente!

We zijn weer in Frankrijk op onze boot. De lucht in Frejus is blauw. Het is hier 16 graden Celsius. Veel veldbloemen staan al in bloei en sommige bomen ook.

Lente!

Een maand zijn we in Nederland geweest. We hebben in 6 verschillende bedden geslapen, Sjouke Lute zelfs in 9 (vanwege logeer feestjes) .

Gisteren zijn we vertrokken om 05:20 en konden zo voor de file een heel eind rijden (tot Venlo). Het weer was vies: harde wind en miezerige regen, soms echte buien.

Na Venlo werd het snel drukker en rond Maastricht stond de snelweg helemaal vast door een calamiteit in een tunnel. Gelukkig had onze navigatie een alternatieve route. In België ging het weer zeer voorspoedig. In de Ardennen klimmen we omhoog, de temperatuur daalt van plus 4 naar min 1 graad en er valt wat sneeuw. In de bermen blijft de sneeuw liggen, op de weg smelt de sneeuw weer snel.

We tanken in Luxemburg (1 liter diesel voor 1 euro 13) en rijden weer door naar Frankrijk. Tussen Nancy en Dijon werd het weer onstuimig. Op een gegeven moment een forse hagelbui en de weg was wit - de meest linkse strook van deze weg met drie rijstroken was helemaal wit omdat hier niemand op reed. 

Rustig aan dus. We remmen af en gaan in het spoor van een karavaan aan vrachtauto’s die de weg voor ons schoonrijden. Twee kilometer verder is de weg weer helemaal schoon - deze felle buien zijn dus zeer lokaal gevallen.

We hebben onderweg veel water gezien. Tjeukemeer, zwarte water, IJssel, Rijn, Waal, Maas, veel kleine rivieren in België en Noord Frankrijk en natuurlijk de Rhone.

Door Luik reden we flink stuk lange de Maas - veel water, weinig vrachtvaart. Nabij Lyon reden we in het Rhonedal met de Ardeche aan ons rechterhand en de Alpen bedekt in sneeuw links.

Als je met de snelweg door het centrum van Lyon rijdt, ben je een paar kilometer lang vlak langs de Rhone. Lyon is ooit begonnen als een nederzetting van de Romeinen, die deze rivier een heel eind konden opvaren. Nu is dat veel lastiger door alle bruggen die er intussen gebouwd zijn. 

Even ten zuiden van Lyon, in Vienne, vinden we rond half vijf een hotel vlak bij de snelweg waar we kunnen overnachten. We hebben dik 1000 kilometer gereden vandaag. Goed gedaan.

Vandaag is het nog maar 385 kilometer en dus kunnen we “uitslapen” tot 07:15. Het ontbijt met croissants en koffie smaakt prima. De dame achter de balie hebben we van onze reis verteld en ze bekijkt onze website met zichtbaar plezier. Ik vraag haar wat haar droom is. Dan beginnen haar ogen te schitteren en zegt ze dat ze naar Australië wil reizen.  Haar zoon blijkt een paar maanden geleden naar dat land te zijn verhuisd en woont nu in Perth.

Vandaag schijnt de zon, is er minder wind en is het rustig op de weg. Zeer ontspannen rijden we naar Frejus. Onderweg kopen we nog wat lekkers voor bij de chocomelk die we nog bij ons hebben. Even weg van de snelweg stoppen we in een wijnstreek met een braak liggend veldje ernaast dat vol bloeiende witte bloemen staat. 

Overal staan bloemen in bloei, het is echt lente.

Bij de boot komen we aan bij het begin van de middag. Alles blijkt in orde. De Bleu Magenta is deze maand prima door gekomen. Binnenin is alles droog, zelfs geen spoor van condens. 

Dan maken we de auto leeg en proberen een plek te vinden voor alle hagelslag, suikerbrood, rivella, cassis en drop die we uit Nederland hebben meegebracht. Na een kop soep met suikerbrood gaan we douchen en wil iedereen vroeg in de veren.

Dan denk ik nog even terug aan de maand in Nederland, en herinner me dat we een keer een zelfbedacht spel hebben gedaan. 

Het spel gaat zo:

Op youtube kiest iemand een bekend lied en laat dat horen (maar niet zien). De anderen moeten raden wat het is.

Dit was een mooi en nostalgisch tijdverdrijf. Al die leuke liedjes van toen kwamen weer langs en je waant je zo weer in een andere tijd. Verrassend hoe goed je een stem van 30 jaar geleden toch feilloos kunt herkennen. 

De tophit van Ramses Shaffy kwam ook langs:

Zing! Vecht! Huil! Bid! Lach! Werk! En bewonder!

Uit volle borst zongen we mee. Dat was toch wel een bijzonder mens, Ramses. Samen met zijn zielsverwant Liesbeth List heeft hij muziek gemaakt die iets bijzonders met je doet. De muziek en tekst slepen je mee, doen iets met je gevoel en raken misschien zelfs je ziel. 

Zing! Vecht! Huil! Bid! Lach! Werk! En bewonder! De essentie van het leven, in een zin samengevat. 

’s Avonds in bed zat het lied nog steeds in mijn hoofd. Een stem in mijn hoofd zong zachtjes:

Zing, huil, lach, werk ….

Nee dat was het niet.

Zing, lach, huil, werk ….

Nee dat klinkt ook niet goed.

Om een lang verhaal kort te maken, het liedje zat wel in mijn hoofd maar de juiste volgorde van de tekst wilde maar niet komen.

De volgende dag heb ik het weer opgezocht op youtube en het een paar keer meegezongen, een regel tekst moet je toch wel uit je hoofd kunnen leren!

Hierbij deed ik een ontdekking. Als je dit lied uit volle borst zingt gebeurt er iets in je onderbewuste. Ik werd heel vrolijk.Ik vermoed dat dit komt door de combinatie van zelf actief zingen, de kracht van de boodschap en de harmonische zetting die elke regel naar een iets hogere frequentie gaat. Alsof je je eigen lichaam een muzikale massage geeft.

Als u deze blog leest terwijl u in de file staat, tegen de regen in moet fietsen of de wc moet schoonmaken, probeer het dan maar eens. Grote kans dat u zich snel beter zult voelen. Het is wel belangrijk dat u uit volle borst zingt, voor het beste resultaat. 

Voor wie niet alleen wil zingen, Ramses wil het graag nog een keer voor u zingen:

https://www.youtube.com/watch?v=pfF6RYf4eD4

Edwin