We zijn nu een half jaar onderweg met een zeiljacht en hebben de smaak goed te pakken. Dan is het verleidelijk te denken of je van een leven op een jacht ook je beroep kunt maken.
Daar hebben meer mensen over nagedacht. Sue Pelling heeft er zelfs een boek over geschreven: Sail for a living. Find a job, start a business, change your life.
In Roscoff, Bretagne, kwam ik twee mensen tegen die van zeilen hun beroep hadden gemaakt.
Een Nederlander, die voor de Nederlandse Contest jachtwerf schepen naar de nieuwe eigenaar bracht. Hij was met een crew van in totaal vier zeilers onderweg naar Gibraltar, waarna een andere crew het schip zou doorzeilen naar de eindbestemming in Turkije.
Het was een magistraal jacht, de Aegean Pearl, varend onder Amerikaanse vlag, hier te zien aan de kade in Roscoff in augustus 2019.
Ik feliciteerde de Nederlander met zijn fantastische baan: betaald worden om te zeilen op een miljoenenjacht.
Hij grimlachte als antwoord. Ja en nee. Natuurlijk is het prachtig om op een spiksplinternieuw jacht met 13 knopen over de Atlantische oceaan te razen. Maar omdat het schip tot de overdracht aan de nieuwe eigenaar nog eigendom is van de Jachtwerf mag er absoluut niets mis gaan. Niets mag kapot gaan, nergens mag het vies worden. Het is dus zeilen alsof je op eieren loopt - en dat van Nederland tot Turkije.
Dit was ook de reden dat ze de haven van Roscoff aanliepen - er was windkracht 8 verwacht op zee en om alles heel te houden was het wijzer om niet verder te varen tot het weer beter zou worden. Die storm is er inderdaad geweest - in de haven van Roscoff mat ik een dag lang 8 Beaufort en een vlaag van 9.
Dan was er nog een Fransman met een prachtige traditionele houten mossel vissersboot "Amzer'zo" - hij lag aan de kade en wij lagen met de Bleu Magenta langszij (zie foto beneden). Hij had zijn liefde voor traditionele houten schepen vertaald naar een baan als eigenaar en charter schipper. Hij maakte dagtochten met toeristen in de wateren rond Roscoff. In het hoogseizoen met veel toeristen liep dat goed, in het laagseizoen was dat veel lastiger.
In Portugal, aan de Algarve, in de haven van Portimao kwam ik een echtpaar tegen met ongeveer hetzelfde bedrijf - zij zeilden langs de prachtige Algarve kust met een traditionele houten vissersboot, de Gageiro. Ook hier was veel passie in de ogen van het echtpaar - prachtig schip, maar het was hard werken met veel onderhoud - maar toch veel leuker dan een kantoorbaan.
In Spanje, Cartagena, kwam ik een Fransman tegen die al vele jaren de vaste kapitein was op een groot Jongert zeiljacht wat eigendom was van een Nederlandse ondernemer. Het schip was al bijna 20 jaar oud en had al een refit ondergaan. De eigenaar wilde nu weer een lange reis gaan maken zodat de Franse kapitein nu klusjesman was. Hij was druk in de weer met kit om aan dek alles weer tip-top te maken.
Tijdens een gesprek met deze ingehuurde kapitein kwam ik erachter dat hij het zeilen fantastisch vond en het klussen doen op de koop toenam. Het was financieel wel lastig omdat hij niet een vast contract had, maar alleen werd ingehuurd voor de weken dat de eigenaar daadwerkelijk wilde varen. Flex-zeilen dus, met declaraties voor vaardagen en klusdagen. Dit kan financieel alleen als je er nog een andere inkomstenbron bij heeft, bijvoorbeeld nog een flexbaan aan land.
In Spanje, Barcelona, zag ik op een prikbord een advertentie van iemand die zich verhuurt als schipper / crew / zeil coach aan mensen die wel een jacht hebben, maar niet genoeg ervaring of zelfvertrouwen om zelfstandig een lange tocht te zeilen. Vooral echtparen waar een van de echtelieden wel een fervent zeiler is, maar de ander de nog niet zo bekwaam is vallen in die categorie. Bij een overtocht over de Atlantische oceaan van een paar weken kan het inhuren van een bekwame schipper een uitkomst zijn, omdat anders de wacht houden te vermoeiend wordt door een zich opstapelend tekort aan slaap.
In Portugal, Figueira da Foz, kwam ik nog een zeiler tegen met een witte schoener. Hij bleek de ingehuurde schipper te zijn van een boot die overgevaren moest worden naar de Canarische Eilanden, een tocht van 10 dagen. Complicerende factor was in dit geval dat de motor onbetrouwbaar was: erg onprettig als je in Figueira da Foz probeert tegen hoge golven in de haven uit te varen - door bliksemsnel fok zetten heeft hij het schip van een stranding op de rotsen kunnen redden. Petje af voor deze schipper. Later kwam ik hem in Cascais nog een keer tegen en toen was er een lange klaagzang over het ondeugdelijke elektrische systeem aan boord. Het werk van een ingehuurde schipper gaat niet over rozen.
In Spanje, Valencia, sprak ik met een Duits echtpaar die zeiltochten voor zieken aanbiedt. Zeilen als methode om weer gezond te worden. Het verhaal was prachtig. Als je thuis of in het ziekenhuis als kanker patiënt bij de pakken neerzit wordt je niet beter. Maar als je fysiek aan de slag gaat in de frisse lucht op een zeilschip, zal dat je zowel fysiek als mentaal sterker maken. De schipper was zelf van een hersen tumor genezen door te gaan zeilen, en was dus het perfecte boegbeeld voor deze onderneming. Dit echtpaar moet het vooral hebben van sponsor gelden van bedrijven of particulieren die dit initiatief een warm hart bijdragen, de meezeilers betalen ook, maar een veel kleiner symbolisch bedrag. Dat is essentieel zei de schipper: "Als je ziek bent, moet je zelf gaan investeren in je gezondheid. Als je van alles gratis krijgt, omdat je ziek bent, ben je je eigen ziek-zijn aan het exploiteren en wordt je nooit beter."
Is er voor jou een baan op zee? Of zal het eerder een passie zijn met als je geluk hebt een redelijke onkostenvergoeding?
Edwin
Reactie plaatsen
Reacties