Van Heeg naar Valencia in 53 dagen zeilen - samenvatting van onze reis tot nu toe

Heeg - Valencia van 17 juli tot 10 november 2019

We hebben 53 dagen zeilen nodig gehad om van Heeg in Valencia te komen. 

Via vele mooie havens, en veel prachtige vergezichten.

In Enkhuizen zagen we het Zuiderzee museum vanaf het water. In Amsterdam het eiland Pampus, Durgerdam, de Oranje sluizen en de skyline van de stad en alle industrie havens. In IJmuiden kwamen we door de grote zeesluis op de Noordzee. De eerste dag op de Noordzee was een kado: prachtig helder zonnig weer en in één keer doorzeilen naar Stellendam. 

Toen een paar dagen het beste van Zeeland, buitenom Schouwen naar Neeltje Jans, binnendoor over de Oosterschelde met sterke stroom mee, met uitzicht op zeehonden op de zandplaten. De volgende dag via het kanaal door Noord Beveland naar de Westerschelde, en met een hittegolf mee naar Breskens.

Daarna een prachtige dag aan de wind varend, stroom mee, met 8 knopen langs de Belgische kust naar Nieuwpoort. Zeer verrassend de vele amateur vissers in Nieuwpoort die met grote netten vanaf het staketsel proberen iets te vangen.

Dan een pittige dag, laveren met windkracht 6 naar Duinkerken, Frankrijk, tussen de zandbanken door. Op de kaart staan een stuk of 40 oude wrakken, de Duinkerker kapers hebben geen half werk gedaan in vroeger dagen.

Daarna vertrekken voor zonsopkomst naar Calais. Helaas, wind tegen en stoom tegen en niet het nauw van Calais kunnen bezeilen, 4 mijl in 3 uur was te weinig voortgang. Dan maar op de motor, waar we nog kanaal zwemmers tegenkwamen (die het aandurven zonder begeleiding door een meevarende boot dat te doen - je zou ze maar per ongeluk overvaren).

In Boulogne sur Mer de eerste grote eb en vloed ondervonden - een dikke 6 meter verschil, en onze eerste zomerstorm doorstaan, door in de haven maar koffie te blijven drinken en wachten tot het overgaat, dat duurde 2 dagen.

Daarna het wonder van Dieppe. Aan de wind konden we de kust van Frankrijk hoog aan de wind net bezeilen, maar vanaf Dieppe draait de kust en zou het niet meer gaan zonder te laveren. Maar de zon op het land was fel, er kwam een sterke zeewind, en die stond loodrecht op de kust, we konden 60 graden oploeven terwijl we al aan de wind voeren: het wonder van Dieppe.

In de avond viel de wind weg en na getijberekeningen bleek dat doorvaren op de motor bij windstilte een goede manier was om nacht-vaar-ervaring op te doen. Zogezegd, zo gedaan. Edwin kwam erachter hoe de vuurtoren van Barfleur vanaf grote afstand eruit ziet - het lijkt een boei met een knipperlicht, maar hij komt maar niet dichterbij - uren lang dezelfde flits. Uiteindelijk met 12.5 knopen snelheid over de grond het laatste stuk naar Cherbourg (de stroming vol mee) en om 5 uur de haven in varen. Moe, maar zeer voldaan na een monstertocht van 163 mijl.

Daarna een prachtige dag op kanaaleiland Guernsey, waar we de sterke stroming de baas waren, een lange tocht naar Roscoff, waar we onderweg bij Les Sept Iles voor het eerst Dolfijnen en heel veel Jan van Genten zagen.

In Roscoff weer een storm uitgezeten - een dag lang windkracht 8. Daarna bij mooi weer vertrokken maar door een navigatiefout van Edwin de grond geraakt. Grote consternatie. Boot eruit getakeld, schade is beperkt, verder varen, repareren? 

Een dag later stappen Stef en Julia en boord en we besluiten door te gaan, naar de mooie rotsen kust van L’Aber Wrac’h in de noordwest punt van Bretagne. Een dag later door het beruchte Chenal de Four langs Ile de Ouessant waar je alleen met stroom mee doorkomt.

Dan een grote mijlpaal: Pointe de Saint Mathieu, de meest westelijke punt van het Franse vasteland, en tevens de invaart naar de baai van Brest. Wij gaan lekker ankeren in de zonovergoten baai van Pen Hir en genieten daarna van een houten boten festival in Camaret sur Mer.

Twee dagen later, gaan we in een mega tocht naar Lorient, via het eveneens beruchte Point du Raz, waar we met 13.5 knoop langsrazen met halve wind 5 Beaufort en stroom mee. Dan langs de archipel van Glenan. Hier hebben we een bijna-botsing met een Franse zeilboot die vergat ons voorrang te verlenen omdat ze het zo druk hadden met het hijsen van een spinnaker; gelukkig was de roerganger van de Bleu Magenta wel wakker en greep tijdig in. Bij zonsondergang komen we in de haven van de oude vestingstad Lorient.

Geen tijd om dit moois te bekijken, want we gaan de volgende dag direct door langs het iconische Belle Ile, naar Ile d’ Yeu, en overvolle haven waar we door puur geluk toch een ligplaats krijgen. 

Dan een dag rust en vervolgens in de vroege ochtend bij 6 Beaufort de haven verlaten, maar eerst twee schepen die aan ons vast liggen netjes verleggen; goed voorbereid - goed uitgevoerd.

Dan de grote golven aan de zuidkaap van Ile d’Yeu bedwingen en met halve wind 6 Beaufort met de grootste golven die we hebben meegemaakt tot dat tijdstip de Golf van Biskaje over naar Gijon. Urenlang met 8 knopen zeilen - dat gaat lekker!  

Midden in de nacht 8 keer overstag in een uur tijd vanwege uitwijken voor vissers. Stef en Julia blijven op voor de zonsopkomst. Met prachtig zonnig weer de kust van Spanje in de kijker krijgen - dan nog 25 mijl verwijderd. Na 36 uren varen zetten we voet aan wal in Spanje, Gijon.

Daarna via de prachtige Spaanse Noordwest kust. Een schitterend gebied met rotsen, beschutte ria’s. Prachtig voor zeilen en surfen. Ria de Viveiro, ria de Cedeira, heel erg mooi.

Dan de volgende grote mijlpaal: La Coruna, de noordwestpunt van Spanje. Vanaf hier hulp van Kostja met 2 zinderende dagen zeilen naar Muxia en Muros. Wat een prachtig gebied, wat een fijne energie.

Daarna nog meer mooie ria’s: Ria de Arousa waar we flink wat dagen van genieten. Ria de Pontevedra en dan naar Baiona, met een replica van een schip van Columbus. Mooie zeildag met Haico en Andrea via de eilanden voor Baiona.

Dan in dichte mist naar Portugal, met dolfijnen onder de voeten van Sjouke Lute naar Porto. Genoten van het spectaculaire uitzicht van de bruggen over de rivier de Douro in Porto, en van de heerlijke Portugese Keuken (Duck Rice, mmmm).

Dan een slechte dag (wind tegen en regen) naar Aveiro, waar je wel heerlijk kunt overnachten aan een boei. Daarna naar Figueira da Foz, waar de branding op het strand zo woest is dat je in de haven 2 kilometer landinwaarts nog de vochtige lucht voelt. 

Verder naar Peniche, wat mij betreft een onverwacht hoogtepunt van Portugal - een prachtige wandeling langs de steile kaap met grote brekende golven diep onder ons.

Via Cascais, de haven voor rijke Portugezen, onder de hangbrug van Lissabon door, weer een mijlpaal. In het sfeervolle Seixal, in een zijtak van de Rio Tejo, aan de steiger naast een authentieke houten Varino uit 1921 mogen aanleggen. 

Daarna door via de baai van Rio Tejo naar Sines en dan rond de grootste kaap van allemaal, Cabo de Sao Vicente. Vanaf hier is zuidwaarts alleen nog Afrika, em westwaarts alleen nog Amerika. Via een prachtig stuk aan de wind, 8 knopen, langs de Algarve naar Lagos. In Sagres aten we het lekkerste ijs van deze tocht, bij IJssalon Alice, probeer het gember ijs daar maar eens, of de combinatie Alice In Wonderland met Pure Chocolade.

Dan via de prachtige Algarve naar Portimao en naar Culatra, het waddengebied van Zuid Portugal. Hier zien we hoe de vloed een scheef liggend jacht rechtstandig op de kiel zet en zo urenlang blijft staan op een drooggevallen zandbank - het wonder van Culatra.

Dan via een bijzonder heftig eb-verschijnsel weer de zee op en naar de grens met Spanje. De grens werd bewaakt door ongeveer 100 dolfijnen die een half uur lang in windstil, vlak water met ons mee zwommen. Wat een bijzondere ervaring!

Veel verhalen gehoord over de Rio Guardiana die je moet bekijken - maar niemand had mij verteld dat de brug niet zo hoog was - wij passen er niet onderdoor, kwamen daar gelukkig een paar uur voor we er waren achter, en varen in een lange ruk door naar Chipiona. Later zeilen we langs Cadiz, dat onder een grote hoosbui gebukt gaat, terwijl wij het droog houden. Dan nog een spannende invaart naar Sankti Petri een meerboei helemaal achteraan, een onweersbui en een vroeg vertrek bij hoogwater.

Via Cabo Trafalgar naar Tarifa, waar we veel kite-surfers zien en dan met de wind mee de historische baai van Gibraltar in. Zeilend langs de grote schepen die hier voor anker liggen.

De Rots van Gibraltar bekeken. Langs de startbaan van het vliegveld van Gibraltar gevaren terwijl tweehonderd meter naast ons een vliegtuig opstijgt. Dan met harde zuidwestenwind flink mijlen gezeild naar Fuengirola en een dag later - in het donker - aangekomen in Almerimar. De meesten die in Almerimar komen in deze tijd van het jaar blijven daar overwinteren. Maar wij niet, wij gaan door, en we zien een stuk of 10 vliegende vissen. We krijgen ze niet op de foto, daarom heb ik er eentje opgezocht op internet.