Van Almerimar naar Cartagena plus wat vaar-statistiek

(door Laurens Hendrik en Edwin)

We vertrekken uit de haven van Almerimar een kwartier voor zonsopkomst. 

Het licht komt net door. En we zijn aan het afmeren, alles ging super. 

Toen gingen we naar de open zee en we zagen een zwaluw vlak boven het water vliegen.

Tenminste, dat dachten we.

Het bleek een vliegende vis te zijn!

Wat was dat was fantastisch! We zagen meer dan vijf stuks. 

Op onze tocht komen we langs Cabo da Gata, een kaap waar we om heen moeten varen. Bij de kaap neemt de wind toe en kunnen we lekker zeilen.

Hoe ver kunnen we komen is de grote vraag. San Jose kan, maar heeft geen goede haven. Garucha heeft wel een goed haven maar is te ver.

Dan maar naar Carboneras, waar een industrie haven is, en een vissershaven, maar geen jachthaven. We varen langs de cement fabriek, de kolencentrale en de container terminal en varen dan, achter een paar vissersboten aan, de vissers haven in. We zijn anderhalf uur voor zonsondergang binnen en kunnen dus alles goed bekijken.

Maar de haven is helemaal vol. Lege kade is er alleen op de plekken waar later nog vissersboten zullen komen. Zullen we dan naast dat jacht? Nee dat is te klein. Kunnen we dan naast die passagiers boot? (Het seizoen is al voorbij, dus waarschijnlijk vaart hij de komende dag toch niet).

Eerst nog maar even aan de andere kant van de haven kijken. Dan zien we een tankstation voor boten waar je diesel kunt tanken. Deze kade is leeg en het station is al gesloten, zo te zien. Daar gaan we vannacht liggen.

Als we aanmeren, komt er een dame in uniform aanlopen. Ze maakt het hek tussen de openbare weg en het tankstation los en loopt verder naar ons toe. Maar ze maakt geen aanstalten onze landvasten aan te nemen. Mogen we hier wel aanleggen? O jee!

We gaan rustig door, stug volhouden werkt soms als tactiek. 

De uniform dame bekijkt ons, gelukkig niet met een strenge bromsnor-blik, maar meer met een wat-zijn-die-ver-van-huis-blik. Wat later horen we dat ze Diana heet en van de beveiliging van de haven is, en ze neemt in ons geval waar als havenmeester.

Een invul formulier en 5 paspoorten later mogen we de nacht hier doorbrengen, maar het hek gaat weer op slot. Ze wijst ons wel op een gat in het hek waar je met wat acrobatiek doorheen komt. Afrekenen wil ze niet, kennelijk is het gratis.

Er is geen stroom, dus Edwin zet even de aggregaat aan. Tenminste, dat is de bedoeling. De aggregaat doet het prima, maar de 220 V wil ons elektrische systeem niet in. Het lampje dat helder groen moet branden op het boordpaneel flikkert in hoog tempo aan en uit. Nader onderzoek wijst uit dat ons oranje apparaat dat van 220 V weer 12 V gelijkspanning maakt het niet doet. Waarom niet is een mysterie.

We kunnen best een nacht zonder stroom, maar onze navigatie laptop heeft erg veel honger - nog maar 4% batterij, en dat is dus wel heel vervelend. Gelukkig werkt het stopcontact in de voorplecht met het F3 kopje nog (Herman, als jij dit leest, jij bent vast de enige die de vorige zin echt begrijpt). De laptop wordt weer opgeladen, morgen doet onze navigatie het weer! Joepie!

Het is inmiddels donker en Marttje heeft het eten alweer klaar. Met smaak eten we ons bord leeg. Edwin gaat nog even op verkenning buiten het hek. Na de acrobatische handeling (eerst met één  been op een waggelig olie-blik-op-zijn kop, dan met het andere been op een muur stappen, en dan gebogen door een klein gat in het gaas door, vervolgens afspringen naar de straat op de andere kant). Zo ik ben er.

Lopend langs een grote betonnen muur is er een trap omhoog. Ik klim naar boven en kijk dan uit over het strand aan de oostkant van de haven, het strand is dus 50 meter van onze boot af. Maar tja, het is al donker.

Aan de  strand promenade en de parallelweg daarvan zijn een aantal winkels voor bootspullen, electra en een gokpaleis, maar geen nuttige zaken als bakker of supermarkt. Hoeft ook niet, we hebben genoeg aan boord. 

Terug bij de boot sta ik weer voor het gat in het hek. De opstap van het olie-blik heb ik niet meer, dan maar met een reuze grote stap (formaat: denk aan het ministry of silly walks van John Cleese / Monthy Pythons flying Circus) om de muur en er direct door.

Gelukt, alles nog heel en ik sta weer bij de boot. Er rijden vrij veel auto’s langs de haven, maar niemand kijkt op van mijn kilm-actie die zo niet illegaal, dan toch wel twijfelachtig is. Ik zie er niet boefachtig uit, maak ik mezelf wijs en gaan aan boord.

Dan drinken we nog bij kaarslicht thee en gaan slapen.

Tot 02:00. Het is een hels kabaal buiten de boot. Marttje maakt Edwin wakker die net droomt dat hij een examen aan het afleggen is - bedankt dat je me van dat examen afgeholpen hebt, maar moest het zo drastisch en abrupt … en dan dringt de ernst van de situatie door. Fel wit licht aan alle kanten, een loeiende dieselmotor bij het visserschip dat 3 meter van ons, aan de kade haaks op die van onze kade afgemeerd is. Dit  viserschip wil weg, zoveel Luijt wel duidelijk. Onze achterlijn zit aan dezelfde bolder vastgemaakt als het visserschip. 

Edwin neemt poolshoogte (dat suggereert een onterechte kou, want het is met nog steeds 24 graden Celsius behoorlijk warm),  maar concludeert dat het visserschip ruimte heeft en we geen gevaar lopen. Ik kruip weer in bed en wacht tot het motorgeluid anders gaat klinken. Een minuut of tien later gebeurt precies dat en vaart het schip soepel weg, eerst een meter of twintig achteruit, daarbij onze achtersteven passerend, en dan met een forse stoot gas draaien ze naar bakboord en sturen de haven uit. Gevaar geweken, rust weergekeerd, we kunnen weer slapen.

Jammer dat het zo broeierig warm is in de boot, in Almerimar hebben we een echt koude nacht gehad. Maar in Nederland is al nachtvorst horen we, dus dit past ons beter.

Na ontbijt varen we de haven van Carboneras rond 08:00 uit. Sjouke Lute aan het roer, en met aanwijzingen van de navigator lukt het hem om precies over de koerslijn van gisteren te varen - van deze route weten we dat er genoeg waterdiepte is, dus die volgen we.

Dan varen we lang een voor anker liggende coaster en een langzaam dobberende sleepboot de zee weer op in de hoop de goede wind te vinden.

 windy.com heeft 12 knopen zuidwesten wind in petto. Maar daar lijkt het nog lang niet op.

Gelukkig zijn er wel regelmatig dolfijnen te zien. Het is zo rustig dat eerst Sjouke Lute en later Laurens Hendrik op de preekstoel op het voordek over het water mogen staren. Maaike Grytsje maakt vandaag een flinke haal met haar Spaans.

Dan zien we een trage grote dolfijn die boven water blijft liggen. Edwin stuurt dichterbij en we passeren het dier op een meter of twintig. Het is duidelijk anders dan de andere dolfijnen die we steeds zien. Wie weet welke diersoort dit is?

Rond een uur is er meer wind en kunnen we met 5knopen richting Cartagena zeilen, dat is nu nog 32 mijl varen.

Om 18:50 meren we aan in een van de jachthavens van Cartagena. Het laatste stuk bij zonsondergang varen we langs een stuk of 10 grote vrachtschepen die voor anker liggen in de beschutte baaien rond Cartagena.

Na het avondeten doet Edwin wat statistiek op de route tot nu toe:

• We zijn nu 109 dagen onderweg sinds 17-07-2019
• Hiervan zijn 48 dagen (44%) gevaren, met in totaal tot en met Cartagena 2384 mijl (4415 kilometer) afgelegd.
• Hiervan zijn 8 nachten (7.3%) ergens anders dan op de boot geslapen.  
• Hiervan zijn 51 dagen (46.3%) zonder te varen in een haven doorgebracht.
• Gemiddelde afstand per gevaren dag is 50 mijl.
• Gemiddelde snelheid onder zeilen is ongeveer 6 knopen (zonder stroom 4 - 8 knopen; met grote golven mee tot 10 knopen)
• Top 5 langste tochten waren
  • Ile de Yeu-Gijon: 250 mijl
  • Bologne sur Mer - Cherbourg: 163 mijl
  • Camaret sur Mer - Lorient : 94 mijl
  • Fuengirola - Almerimar: 90 mijl
  • Guernsey - Roscoff: 80 mijl
• Snelste gezeild: 13.5 knopen SOG bij Point du Raz (Frankrijk, windkracht 5 (halve wind), stroom maximaal mee)
• Langzaamste gezeild: 0.8 knopen SOG  nauw van Calais (laveren tegen wind en stroom in, windkracht 3)
• Beste dag afstand (eerste dag vanaf Ile de Yeu, gemiddeld 8 knopen bij windkracht 6 halve wind).
• Hardste wind tijdens zeilen: 35 knopen (Muxia - Muros) 
• Hardste wind in haven: 42 knopen (Roscoff)
• Meest opmerkelijk:
  • Wonder van Culatra (zie blog)
  • Honderd dolfijnen in de Algarve bij onze boot in een half uur tijd (zie blog)
  • Spiegelgladde zee tussen Le Havre en Cherbourg (zie blog)
  • Verandering van het weer bij Point du Raz (zie blog)
  • Warmste locatie: Westerschelde (37 graden Celcius)
  • Golfpatroon op de ebstroom bij Culatra
• Mooiste natuurschoon top 10 (in willekeurige volgorde)
  • Pen Hir (Frankrijk)
  • Guernsey (Kanaal eilanden UK)
  • Ria de Arousa (NW Spanje)
  • Ria de Cedeira (NW Spanje)
  • Peniche (Portugal)
  • Algarve (Portugal)
  • Ria de Viveiro (NW Spanje)
  • L' Aber Wrac'h (Frankrijk)
  • Cabo Ortugal (NW Spanje)
  • Rots van Gibraltar

Wat hebben we al veel beleefd, gezien en gedaan. Wat een zegening dat we dit kunnen doen.

Edwin