Bezoek aan Granada, Alhambra en Sierra Nevada

We gaan een paar dagen met een huurauto op stap. 

De eerste dag rijden we door het lagere gedeelte van de Sierra Nevada. Dit gaat over een weg van goed asfalt, maar wel met zeer veel bochten. Over een stuk van 25 kilometer doen we bijna een uur. Maar het uitzicht is heel mooi, bovenop zien we zowel de zee in het zuiden als in het noorden de hoge toppen met sneeuw. 

Bij een restaurant in de Sierra Nevada, een kilometer of 50 voor Grenada, eten we een warme lunch. Ons vlees wordt geroosterd in het haardvuur achter de bar, heerlijk. Als we op het terras aan het eten zijn, wordt het plotseling heel druk in het restaurant - allemaal mensen in hun beste kleding, kennelijk een feestelijke bijeenkomst met een diner.

Dan komen we aan in Granada, waar we drie nachten blijven slapen in een Air BNB appartement. 

De tweede dag slapen we eerst lang uit en genieten van een grote badkamer, Netflix, een uitgebreid ontbijt en maken huiswerk. Edwin corrigeert twee toetsen van Sjouke Lute en een van Maaike Grytsje. Een aantal vragen waren geïnspireerd door onze tocht (Aardrijkskunde: langs welke kusten  zijn we gekomen en welke uiterlijke kenmerken hebben deze kusten? Wiskunde: als je een grootzeil in de mast rolt, beredeneer dan dat dit een gelijkvormige driehoek is.)

Dan gaan we met de auto naar een hoog uitkijkpunt, het abdij op Sacramonte.  Vanaf hier kun je in de verte het Alhambra zien, maar ook primitieve woningen in grotachtige gaten in de bergen rond Sacramonte. 

De derde dag gaan we naar het wereldberoemde Alhambra is (zie foto galerij: Granada - Alhambra). Het is, na de Sagrada Familia in Barcelona, het meest bezochte gebouw in Spanje. Het Alhambra is verweven met de geschiedenis van Granada en met de Moorse periode in het bijzonder. De Moorse periode begon in 711, toen een Berberstam de straat van Gibraltar overstak en Spaanse gebieden begon te veroveren. Dit was zeer succesvol en na een periode van slechts 20 jaar was bijna heel Spanje en Portugal in Moorse handen. Later begon de reconquista, de Spaanse campagne om het land weer terug te krijgen, en dat duurde uiteindelijk tot 1492. 

De laatste stad in Moorse handen was Granada, omdat de vesting stad Alhambra zo goed verdedigd was. Uiteindelijk hebben de Spaanse troepen Alhambra 10 jaar belegerd, en daarna werd in 1492 een economische overeenkomst gesloten waarbij de Moren in vrede vertrokken, en in ruil daarvoor goed betaald werden.

Het Spaanse koningspaar Ferdinand II en Isabel van Castillie, waren zeer verheugd met het Alhambra en de paleizen die daar waren. Columbus begreep dat deze overwinning en het einde van de reconquista een goed moment was om toestemming te vragen voor zijn expeditie die uiteindelijk de ontdekking van Amerika opleverde (zie blog over Baiona en de Pinta) 

Drie paleizen van de Nasrid dynastie zijn ook nu nog intact en gelden tegenwoordig als de best bewaarde Moorse paleizen uit die periode. Door de grote toeloop van toeristen zijn kaartjes voor de Moorse paleizen weken van tevoren uitverkocht, maar we kunnen nog wel kaartjes bemachtigen voor een rondleiding door het openbaar toegankelijke deel van het Alhambra. Eerst lopen we helemaal rond de stadsmuur, een wandeling door een parkachtig landschap van ruim anderhalf uur. Daarna sluiten we aan in de groep van onze gids, die boeiend en uitgebreid over het Alhambra vertelt.

De vierde dag rijden we zo hoog als maar mogelijk is de Sierra Nevada in. We komen uiteindelijk op 2550 meter tot een slagboom die gesloten is. Dan parkeren we op het ernaast liggende parkeerterrein en lopen naar de sneeuw. Dat is niet ver meer, een meter of vijf vanaf de auto.

Sjouke Lute en Laurens Hendrik beginnen met een sneeuwbal gevecht en gaan later een sneeuwpop bouwen. Voor Maaike Grytsje is een fotoshoot in de sneeuw belangrijk. Marttje wandelt op haar gemak een stuk naar boven, en Edwin kijkt over de noordoost rand, waar het steil naar beneden gaat. Gelukkig is de rand hier goed afgezet.

De skipiste wordt alweer voorbereid voor het komende winterseizoen. De sneeuw kanonnen op de piste staan aan, maar dat heeft geen effect omdat het nu ver boven nul graden is (een graad of 12 Celsius, in Granada was het eerder vandaag 21 graden).

Dan rijden we via een andere route naar beneden, en hier is het heel erg rustig. We stoppen een paar keer, bij steeds een ander uitzicht en genieten an de stilte (je hoort niets behalve een zacht ruisende wind, en heel in de verte het geklingel van klokjes om de nek van schapen). De zon is aangenaam warm op onze huid.

Dan rijden we terug naar Granada en gaan via de snelweg in oostwaartse richting terug naar Almerimar. Eerst klimt de snelweg nog ruim 800 meter en komen we door allerlei woest landschap dat nog het meest doet denken aan het decor voor cowboy films; het schijnt dat in dit gebied een aantal spaghetti westerns zijn opgenomen.

We rijden langs een groot aantal windmolens, die in een stuk staan waar het nog wel flink boven zee niveau is, maar het dal flink breed geworden is.

Dan komen we bij Almeria weer bij de kust en is het niet ver meer naar Almerimar. Eerst de auto legen, een kop koffie, en dan nog snel even boodschappen doen. We halen flink wat drinkwater op met de auto, dat scheelt sjouwen.

Marttje geeft er de voorkeur aan de andere boodschappen met de winkelwagen naar de haven te transporteren. Dat heeft ze andere mensen ook zien doen, wel zo handig.

Maar … het lukt niet!  Als we proberen het winkelwagentje van het terrein van de supermarkt Mercadona af te rijden blokkeren de wielen van het winkelwagentje. Als we dan twee meter terug duwen doen de wielen het weer. Wat is hier aan de hand? Kennelijk zit er een systeem in de wielen en een electromagnetische lus onder de weg die de wielen laat blokkeren als het wagentje buiten het parkeerterrein komt. Dit systeem is zo te zien bedoeld om te verhinderen dat er wagentjes wegraken, en maakt het gebruik van borg overbodig. 

Wat nu, we hebben veel boodschappen, en te weinig tassen, en handen om alles te dragen. Marttje legt het probleem in haar beste Spaans uit aan een kassa dame, die uiteindelijk wel een oplossing weet. Er zijn nog oude winkelwagentjes, waar we een van lenen mogen nadat de personalia van Marttje vastgelegd zijn door kassa dame. Hiermee kunnen we weg, en 5 minuten later zijn we bij de boot, worden de boodschappen geleegd en brengt Marttje het wagentje weer terug.

Maaike Grytsje heeft inmiddels warm eten gemaakt en dat eten we heerlijk op.

Edwin