Dagje Gibraltar

Vandaag hebben we Gibraltar bezocht. We liggen in de haven van Linea, 300 meter ten noorden van de grens met Gibraltar.

Lopend zijn we door de Spaanse en Engelse douane gegaan om in Gibraltar te komen. Dat gaat een stuk sneller dan wie met de auto in het piepkleine land (minder dan 10 vierkante kilometer) probeert te komen. Lopend heb je een goed zicht op de rots, het hoogste punt is volgens onze navigatie kaart 423 meter hoog.

Met een taxitour hebben we een aantal plaatsen op de rots bezocht. Een uitkijkpunt aan de zuidkant, De Zuilen van Hercules, van waaruit je de Atlantische Oceaan en de zuidwestkant van de baai van Gibraltar kunt zien. Er hing een enorme regenbui boven de andere kant van de baai, een  wolk als een aambeeld, die de vrachtschepen in de baai in verhouding heel klein laat lijken .

De grotten van St Michael waren een verrassing, een prachtige grot met druipstenen in zeer gevarieerde vormen.

Op de rots leven Makaken, aapjes die ooit met Arabische schepen naar Gibraltar zijn gekomen en daar nooit meer zijn weggegaan. Ze zijn vrij tam en je kunt er dicht bij in de buurt komen. Maar je mag ze niet voeren, tenzij je een taxichauffeur bent en een persoonlijke band met ze hebt gekregen.

Vanaf de bovenste kam kun je naar beide kanten kijken en het uitzicht is duizelingwekkend en indrukwekkend. Je kunt naar boven klimmen, maar kunt dan ook diep vallen, toch maar liever achter de balustrade blijven.

Aan de zuidoost kant is de rots bijna verticaal. Hier zijn al eeuwen geleden gangen gemaakt van waaruit kanonnen konden worden afgeschoten. Ten tijde van de tweede wereld oorlog is dit gangenstelsel verder uitgebreid en meet nu 12 kilometer (!).

Ons taxi busje rijd de smalle steile wegen vakkundig. Ik ben wel erg blij dat ik deze keer niet de chauffeur ben. Regelmatig moeten we in haarspeld bochten diverse keren voor en achteruit om de bocht te kunnen halen. Harry, onze taxi chauffeur zegt, If you can drive in Gibraltar, you can drive anywhere in the world.

Gibraltar was altijd strategisch van belang. Het stadswapen heeft een sleutel, het is de sleutel tot de Middellandse Zee. De Engelsen hebben eeuwen geleden Gibraltar veroverd, en de Spanjaarden hebben later, met hulp van de Fransen geprobeerd in een belegering van 4 jaar de fortificaties te heroveren. Maar de stad was te goed verdedigd, en kon niet worden ingenomen. Daarom is Gibraltar nu nog steeds Engels grondgebied, met Engels als voertaal.

Nu gaat men heel vriendschappelijk met elkaar om, er zijn geen vijandigheden meer sinds de tweede wereldoorlog. Vrijwel alle personeel in winkels en horeca is Spaans.

Over de Brexit denken ze nonchalant, dat zal niet zoveel effect hebben hier. Wel zullen de wachtrijen bij de douane flink langer worden.

Gibraltar heeft ook een vliegveld. Daar is eigenlijk geen ruimte voor, maar toch hebben ze op een stukje vlakke grond ten noorden van de rots een landingsbaan weten te maken. Een paar keer per dag land hier een vliegtuig. Maar alle autoverkeer, en ook voetgangers, gaan over dezelfde grond. Dus als er een vliegtuig moet landen of opstijgen, wordt de autoweg / voetgangers weg ontruimd, de slagbomen gaan dicht en een kwartiertje is er geen verkeer in of uit Gibraltar mogelijk. Daarna kan iedereen weer door.

Dan is er nog Main Street, een winkelstraat vol met souvenirs, electronica winkels, tax free alcohol, kleding en zo meer. Het lijkt wel of je elke 100 meter verder weer terug bij af bent, want dan herhalen de winkels zich met weliswaar een andere gevel, maar met precies dezelfde producten.

We lopen nog een stuk over de fortificaties, en het bastion aan de westkant van de stad. Waar je vroeger tegen de baai aankeek, zijn nu giga appartementen torens gebouwd, die meer ruimte voor bewoning in de stad maakt, maar ook het uitzicht en het waterfront onherstelbaar heeft vernield. Nee, Gibraltar heeft niet het authentieke van Le Mont St Michel. Maar het is ook niet doorgeschoten naar het exorbitante Monte Carlo.

Ongeveer een kleine versie van Guernsey, maar dan met veel hogere en steilere rotsen.

Boeiend voor een dag. Maar of je hier zou willen wonen?

Edwin