Heite dykje

Na een heerlijke “vakantie” zijn we weer thuis op onze boot de Bleu Magenta in Portimão.

Wat hebben we gedaan in de “vakantie”?

In een auto gereden!

Met gelijk de vraag, hoe zou het met onze eigen auto zijn?

Even contact gehad met het logeer adres en we hoorden dat het goed gaat!

Op een bed geslapen wat niet schommelt.

Veel minder afwas gedaan. Gezwommen in een (koud) zwembad.

Heerlijk gegeten. Mooi klooster bekeken (zie blog van 10 okt) 

Heerlijk uitgebreid in bad geweest. De kinderen hadden een kamer met het thema van ‘Sjakie in de chocolade fabriek’, dus die hebben in een chocolade bad gelegen.

De kinderen hebben weer eens kunnen fietsen en we hebben een heus Heite Dykje gehad.

Hoe gaat zo’n Heite Dykje’?

Edwin zit achter het stuur en heeft ergens op de kaart een leuk weggetje gevonden waar het mooi blijkt te zijn. Zo dacht Edwin, dat het plaatsje Saboia erg leuk zou zijn (klinkt Japans zei Edwin) en dat we daar wel even koffie konden gaan drinken.

De Tomtom gaf al aan dat het een kruispunt was waar we niet verder konden.

Dat, wordt dan genegeerd want het moet mooi zijn.

We nemen de afslag en zien een koffie tentje met ongure types op het terras, waar we niet graag koffie bij willen drinken.

Wel zien we dat de huizen erg dicht op de straat staan. En de TomTom blijft maar zeggen dat we een andere weg moeten nemen. En dat we ergens moeten keren.

Nou dat keren gaat niet lukken als de huizen zo dicht op de straat staan.

De straten worden steeds steiler en smaller. Gelukkig komen we geen tegenliggers tegen.

Na deze spannende straatjes komen we op een soort pleintje uit bovenaan het dorpje. 

We halen opgelucht adem, dat hebben we gehad. 

Dat hadden we gedacht. Het is een doodlopend plein, we moeten weer terug.

Ja, we willen  het dorpje weer uit. Hoe gaan we dat doen? Want het dorpje heeft maar een in- en uitgang naar de rest van de wereld! Het is een opgesloten dorpje, ja dat probeerde de Tomtom ons ook al de hele tijd duidelijk te maken. Maar dat hadden we nog niet door!

“Ik ga dezelfde weg niet terug!” zegt Edwin.

Dus gaat hij een andere weg kiezen. Is deze beter was de vraag. Het antwoord weten we inmiddels, nee deze is nog een stuk slechter!

Er is geen weg terug in dit geval.

We gaan weer naar beneden en de huizen staan nog steeds dicht op de straat of te wel erg dicht bij onze auto. Zo dicht dat Marttje moet uitstappen om te kijken of Edwin de draai wel kan krijgen.

Ze stapt weer in en en kan na een paar meter weer uitstappen want we zijn op een punt beland waar wordt aangegeven dat het 2 meter breed is. En als we het straatje uit rijden (of rolt want snel gaat het niet) dan staat daar ineens een auto geparkeerd. Ja, voor de inwoners van Saboia is dat gewoon, maar voor de Bleu Magenta crew is dat een sta in de weg. 

Marttje gaat er weer uit en Edwin gaat een ongewone manoeuvre doen! Dit om te voorkomen dat hij de auto klem rijdt. Eerst een stuk naar rechts de berg op en dan achterwaarts berg af langs het obstakel. 

Ooh maar eerst komt er nog een inwoner op een oude brommer aan. Die laten we voor gaan en Edwin rijdt achteruit naar de volgende straat. Hier is de straat iets breder dan 2 meter. Verhip daar komt weer een tegen ligger aan. Wij afslaan en denken dat we nu de goede weg te pakken hebben.

Helaas deze loopt dood, letterlijk en figuurlijk, want het eindigt bij een begraafplaats. Gelukkig kunnen we er wel keren en gaan weer terug. 

Uiteindelijk hebben we de uitgang van het dorpje gevonden en daar zijn we erg blij om. Belangrijker nog, we hebben geen schade aan de auto of ons zelf. Maar makkelijk was het niet, wel spannend. Dit is de beleving van een Heite Dykje.

Op naar het volgende avontuur. We vervolgen de weg die de Tomtom ons nu adviseert, een prachtige weg naar niet geweten dat het zo steil omhoog gaat en ineens komen we tot de ontdekking dat de bomen wel erg zwart zijn in de buurt van Monchique.

Ineens herinnert Sjouke Lute zich dat hij vorig jaar op het jeugd journaal heeft gezien dat er een enorme bosbrand is geweest in Portugal. Dan zien we een verkeersbord wat nog helemaal zwartgeblakerd is van de brand.

Wij rijden er een jaar na dato langs en zien wat voor impact dit heeft op de natuur en mens.

Blij te zien dat er weer flink wat nieuwe jonge groene bomen groeien naast de zwarte stammen. 

In het dorpje onderaan de berg praten we met de inwoners en vertellen in het kort hoe beangstigend het is geweest en dat het een erg benauwde en spannende situatie is geweest. Het dorpje onderaan de berg is bespaard gebleven. 

Marttje