Naar Culatra

De boot is weer vaar klaar en we vertrekken vandaag naar Culatra. Het schijnt bij de top 10 plekken te horen van de ankerplaatsen van de wereld. Nou, dat willen wij wel zien en mee maken.

We vertrekken en worden uitgezwaaid door onze buurman, die nog vraag waar we naar toe varen en hem zeggen dat we naar Culatra gaan, zegt hij; “Ooh yes, that is a nice and beautifull place” 

Onder het genot van heerlijke koffie genieten we van de prachtige rotsen en grotten die langs de zuidkust van Portugal zijn. Bijzonder mooi en zo nu en dan een prachtig strand. Ook vaart er een ouderwets piraten schip met toeristen langs. Dat is niet de enige boot met toeristen langs deze streek. Inmiddels behoren wij ook tot een toeristische attractie, want wij worden ook regelmatig met onze boot op de foto gezet als we zeilen.

De kust tussen Portimao en Albufeira is echt prachtig: zandstranden tussen hoge, grillige rotsen. Veel rotsen hebben grotten - dan is een deel van de rots ingestort en kun je er met een klein bootje onderdoor varen.

Aan boord wordt veel huiswerk gemaakt, want inmiddels hebben we bijna alle boeken van het schooljaar, blog geschreven, genavigeerd en veel gelachen.

De invaart van Culatra lijkt ingewikkelder te zijn op de kaart dan dat het in werkelijkheid is.

Culatra kun je vergelijken met een waddeneiland en de waddenzee. Er zijn zandbanken, dus bij laag water erg oppassen, maar ook bij hoog water, want dan zijn ze niet te zien.

Er wordt goed genavigeerd, dit keer door Sjouke Lute, Edwin en Maaike Grytsje. Op tijd wordt er bijgestuurd, een keer achteruit en er wordt op de lichtenlijn gevaren. Het was erg mooi om te zien hoe deze samenwerking ging.

Mmmm leuke invaart, leuke strandhuisjes, de bergen zijn ineens opgehouden op het land.

Veerpontjes en in de verte zien we al meer twee dozijn schepen voor anker liggen.

Er zijn dus meer mensen die hadden gelezen dat deze plek bij de top 10 hoort.

We varen het hele anker gedeelte rond om een goede en veilige plek te vinden en te kijken waar het diep genoeg is voor onze boot.

In de verte ziet Edwin al gelijk een boot die wat schuin ligt, daar moeten we dus niet zijn. Deze ligt al met de kiel op een zandbank.

Met zorg is een ankerplek uitgezocht en nu het anker laten zakken. Helaas, de elektrische anker lier doet het niet, het anker moet dus handmatig bediend worden. Iedereen weer op positie en alles gaat goed. De krab test is goedgekeurd en we kunnen beginnen met eten koken.

We snappen nog steeds niet zo goed waarom deze plek bij de top 10 hoort. Sjouke Lute zegt, technisch gezien is dit een goede anker plek, misschien hoort hij daarom wel bij de top 10.

Wij vinden de omgeving niet bijzonder mooi. Komt dit door dat we al bekend zijn met de Waddenzee?

Dan wordt het donker, bijna windstil en komt de volle maan op.

In het donker ziet het er erg mooi uit. De zee is heel kalm, met alleen kleine rimpelingen die het maanlicht weerspiegelen. 

Dan horen we geplons. En nog een keer. En steeds weer geplons.

Er springen grote vissen, een halve meter hoog en wel 2 meter ver, boven het water. 

Dit geeft het mooie plons geluid. In het maanlicht ziet het bijzonder gaaf uit.

De boot - met Belgische vlag - die al schuin lag, ligt nu droog en in de verte zien we ook dat er licht brand. Een liefhebber van droog liggen? Misschien een idee om de persoon in te lichten over de praktische kant van platbodem boten?

In het donker knippert ergens een klein wit lampje, tweehonderd meter bij ons vandaan. Wat zou dat zijn?

Een uurtje later weten we het, een vissersbootje komt met flinke snelheid langs varen - mist onze ankerboei op een meter of vijf - en stopt bij het knipperlicht. Een paar minuten later vaart de visser weer door. Kennelijk ligt daar iets in het water wat met visserij te maken heeft. En het lichtje is uit.

In het zuidoosten zien we de vuurtoren van Culatra. Boven ons horen we af en toe de vliegtuigen die landen op de luchthaven van Faro, een paar kilometer verderop.

Wij zijn het er nog niet over uit of wij deze plek wel bij de top 10 lijst horen vinden van de beste ankerplekken. Laten we het morgen maar eens bij daglicht beter bekijken.

Marttje