In Lagos worden we bij aankomst begroet door de crew van zeiljacht de Walter: Thomas, Tine met dochters Caro en Ella. Ze willen meedoen met de ARC, een gezamenlijke zeiltocht over de atlantische oceaan. Vertrekpunt is de Canarische Eilanden (ten westen van Marocco) en vanaf daar naar Santa Lucia in de Caribische Zee. Het idee van de ARC is dat door gezamenlijk te zeilen de veiligheid groter wordt, en het moreel beter op peil blijft. Voor gezinnen met kinderen is het fijn om te weten wie bij wie kan spelen op plaatsen in havens.
Zeilers van de ARC zijn vaak herkenbaar aan een grote vlag die ze in de mast hangen, dus in de haven zie je ze zo. Al vanaf Frankrijk hebben we veel ARC zeilers gespot. De haven van Lagos is de laatste plek op continentaal Europa voor de oversteek naar Madeira, Azoren of Canarische Eilanden.
Sinds Muxia kennen we dit sympathieke gezin uit Duitsland. De kinderen hebben al een paar keer samen spelletjes gedaan en dat was heel gezellig. Nu spreken we af voor koffie met taart op de Bleu Magenta.
's Avonds gaan we samen naar een Thais restaurant waar het eten zo goed was dat dochterlief tegen moeder Tine verzuchtte - ik wou dat jij ook zoooo lekker kon koken.
De supermarkt is vlakbij de haven, dit maakt het mogelijk een grote voorraad drinkwater aan te leggen op de Bleu Magenta (we zijn sinds Spanje voor thee en koffie overgegaan op flessenwater, omdat de smaak van kraanwater door chloortoevoeging niet meer echt lekker is). We gebruiken wel een ozon-kraanwater-reinigings-apparaat (en dat bevalt prima).
In de supermarkt wil Edwin een fles wijn kopen van hetzelfde merk als wat we in het restaurant Alma do Rio gedronken hebben (merk: Encostas, uit de regio van Setubal). Wonderbaarlijk genoeg hebben ze de rode wijn van dit merk; bij het afrekenen maakt het wel een probleem, de kassa kent deze streepjes code niet. Het kassameisje loopt rood aan, om hulp wordt drie keer verzocht via de intercom, degene die komt opdagen weet niets van wijnprijzen en de rij achter ons wordt steeds langer. De gezichten achter ons in de rij worden ook langer. Dan is er iemand van het leidinggevend personeel die zegt, doe maar 2 euro 50, en zo hebben we een heerlijke rode wijn op eikenhout gerijpt voor een spot-prijs.
Vandaag zijn we weer vertrokken. Het is bijna windstil, wat het mogelijk maakt de prachtige rotsformaties net buiten Lagos met de Bleu Magenta te bekijken. We varen op ongeveer honderd meter met meer dan 5 meter water onder de kiel langs de grillige rotsen. Door erosie zijn hier allerlei grotten ontstaan, waar je met een klein motorbootje, een kajak of per SUP doorheen kunt varen. We kiezen ervoor om aan boord van ons jacht te blijven en het hele stuk zo langzaam mogelijk te varen, met een kop koffie in de hand.
Het is erg druk met bootjes vol toeristen die bij een van de vele exploitanten een boottrapje hebben geboekt.
Eventjes zijn we zelf ook het doelwit van toeristen, als een boot met Duitse gasten ziet dat we een Bavaria zeiljacht zijn (wat een Duits merk is), waardoor de dame luidkeels concludeert dat wij dan ook wel Duitsers zullen zijn. Als antwoord wijst Edwin naar de Nederlandse vlag op ons hek, dat had de toerist niet zo snel gezien.
Dan hijsen we de zeilen en met 6 knopen wind uit het zuiden varen we heel kalm naar Portimão. Als iemand zich verspreekt met de kreet Poesie-mauw, is het hek van de dam en bedenken we allerlei varianten die fonetisch lijken op het origineel (een erg melige bezigheid, en niet geschikt voor publicatie).
Dan lopen we de haven aan, tanken diesel en leggen het schip achteruit inparkerend aan. We liggen naast een Portugees schip waar pappa met een dreumes van nog geen twee jaar oud het voordek samen schoonspuiten. De dreumes heeft er enorm veel lol in.
Sjouke Lute en Laurens Hendrik laten de rubberboot te water en gaan wat roeien naar het kasteel op het strand wat hier vlakbij is. Het water is vlak en de stroom niet breed, dus ze zijn snel aan de overkant. Ze moeten wel oppassen voor ander scheepvaart verkeer, maar dat doen ze goed.
Er is goede WIFI dus er is gelegenheid om meer foto's in de galerij te plaatsen. Dat is een klusje voor Edwin.
Dan gaat Marttje koken. Als ze gebeld wordt doet ze de oordopjes in en praat ze een vriendin bij over ons wel en wee, ondertussen kookt ze door. De jongens zijn terug van het strand, zien er uiteraard uit als schuurpapier vanwege de combinatie water+zand, en gaan zich daarom nu douchen.
Pal naast ons ligt alweer een prachtig traditioneel Portugees schip (zie aparte blog: Gageiro).
Dan gaat de zon onder en eten we weer een heerlijke maaltijd.
Edwin
Naschrift:
Zeiljacht De Walter is donderdag 10 October veilig aangekomen op de Canarische eilanden. Ze hebben een prima tocht gehad met gunstige wind.
Reactie plaatsen
Reacties