Sailing to Sanxenxo

De Spaanse kust van Viveiro tot Ria de Arousa is heel mooi. Vandaag zeilen we verder naar de Ria de Pontevedra, dat wil zeggen een Ria verder naar het zuiden.

De Ria de Arousa is een prachtig natuurgebied, met rondom bergen, veel mosselvisserij en nauwelijks toerisme. Net buiten de ria is een grote groep Jan van Genten bezig met duikvluchten naar vis. Waar veel vis is moeten ook dolfijnen zijn. En ja hoor, in totaal zien we ongeveer twintig stuks in een uur tijd. Het hoogtepunt vormen drie dolfijnen die tegelijk op ongeveer 10 meter naast onze boot in de lucht springen. Dan krijgt Laurens Hendrik telefoon van zijn schoolvriend Twan, die morgen jarig zal zijn. Samen kletsen ze over het kinderfeestje, rekenen, dolfijnen en voetbal.  

Hemelsbreed ongeveer twintig kilometer verderop is er een wereld van verschil. In de havenstad Sanxenxo is het luw en warm op het overvolle strand, ligt de haven vol met Jet-Set boten, en is de disco nog zeer luidruchtig aanwezig 's morgens om 04:00. Net alsof je van Vlieland ineens op Ibiza bent beland.

Maar ook dit heeft wel zijn charme. In ieder geval heeft Sanxenxo de X-factor. De kade langs de haven en het strand vormt een prachtige boulevard waarlangs vele wandelaars komen. In de vroege ochtend voor een frisse neus, rond koffietijd op zaterdag komen de joggers voor een natte oksel, in de middag komen de badgasten voor natte tenen, en in de avond komen de flaneerders met zwoele blik die gezien willen worden. 

En dat allemaal op dezelfde boulevard.

In de haven liggen miljoenenjachten, van het type waarbij er een ingehuurde crew is om de eigenaar op allerlei manieren van dienst te zijn. Er liggen erg veel motorjachten (200 pk+) die je snel naar een mooie ankerplek brengen. Er zijn een aantal mega-zeiljachten (25+ meter) en veel grote maten Beneteau.

Verderop in wat ooit de vissershaven was liggen nog maar een paar kleine vissersboten, die met boeien, touw en  korven op de bodem van de zee naar iets vissen, vermoedelijk naar kreeft.

Het straatbeeld is gemeleerd. Jonge moeders met kinderwagens, 50+ dames met jurkjes en zeer gebruinde huid, Spaanse pensionado's op hele oude brommers met dito helm, en natuurlijk de toeristen, aan het einde van het seizoen. Ik kan me voorstellen dat je hier in augustus over de hoofden kan lopen, maar nu is het gewoon gezellig druk. 

In het havenkantoor van Nauta Sanxenxo moet ik even wachten op twee Denen. Ze zijn onderweg naar de Caribische zee, en lijken haast te hebben (dat is ook nog best ver zeilen). Dan ben ik aan de beurt en word ik zeer correct geholpen door Santiago. Vanachter een beeldscherm hoor ik plotseling de opmerking "I heard from your first scentence that you must be from The Netherlands". Deze opmerking kwam van Monica, een Spaanse die geboren is in Amsterdam omdat haar ouders daar jarenlang hebben gewoond. Haar Engelse accent is moeilijk te duiden, zeker niet Spaans, meer Birmingham. Uit navraag blijkt dat ze Engels geleerd heeft in Santiago de Compostela. 

Ik laat haar onze website zien en Monica reageert zeer enthousiast. "What a nice cruise, with the whole family". Zelf gaat ze over een paar weken op vakantie naar Italië, Florence, Siena en Pisa. Wij hopen daar over een maand of twee ook te zijn.

Het is warm in de haven en we doen de bimini uit en leggen zonneschermen voor de ramen om het binnen koel te houden. Edwin gaat op vrijdagmiddag  het stadje in om een verloopstuk voor de tuinslang te kopen (de Spaanse maat is kleiner dan de Nederlandse maat). Een uurtje later kan de kuip weer worden schoongespoeld (prima manier van schoonmaken, niet dat gedoe met een stofzuiger).

In de avond blijft het zwoel warm en valt de wind helemaal weg. Daarom besluit Sjouke Lute dat dit een perfect moment is om 's nachts in de hangmat te gaan slapen. Na 20 minuten hangt de hangmat veilig aan de giek. Pas dan merkt hij op dat de plaatselijke disco (ongeveer 100 meter van onze boot af) toch wel veel decibellen maakt. Vooral vervelend is dat het niet een popliedje tegelijk is, maar zo te horen drie verschillende uit drie zalen, waardoor het een kakofonie van lawaai is. Morgen toch maar even oordoppen kopen.

Sjouke Lute kijkt wat sip, want hij had zich er zo op verheugd. We spreken af dat de hangmat mag blijven hangen voor de siesta van zaterdag. Ook weer opgelost.

Edwin wordt na een brakke nacht (veel popmuziek lawaai) rond zonsopgang wakker en loopt de kade op om in alle rust over de zee te kijken en wat te mediteren. Dan gaan we ontbijten en koffie drinken. 

Marttje en Sjouke Lute gaan zaterdag na koffietijd het stadje in om de garderobe van Sjouke Lute aan te vullen die door slijtage en groeispurt flink is ingekort. Daarna nog even de supermarkt in voor verse waren. Tenslotte gaan Maaike Grytsje en Marttje nog even in een leuke boutique in de haven kijken naar zomerjurkjes. Marttje heeft geluk (foto volgt later), Maaike Grytsje niet (jurkjes wel leuk, maar ze staan me niet).

Dan zijn we klaar voor vertrek voor een zeer korte etappe, een paar kilometer naar het oosten naar een mooie ankerbaai.   

Edwin